نشست "روایت کنشگری و تجربههای زیسته مدنی" برگزار شد
نشست "روایت کنشگری و تجربههای زیسته مدنی" روز شنبه ۲۸ مرداد در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "روایت کنشگری و تجربه های زیسته مدنی" به همت انجمن جامعه شناسی ایران و با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز شنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۲ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
لیلا ارشد: افتخار ما در خانه خورشید، ۶۰۰ زن بهبود یافته از اعتیاد است
لیلا ارشد، مددکار اجتماعی و موسس خانه خورشید، ابتدا فعالیت های خود را معرفی کرد و ابراز داشت: من بیشتر در حوزه زنان و کودکان فعالیت داشته ام، به طوری که سال ۱۳۷۴ انجمن حمایت از کودکان را راه انداختیم و به تبع آن، خانه کودک شوش و ناصر خسرو تاسیس شد و هم چنین با مجروحین جنگ و آسیب دیدگان مین نیز کار کرده ام، اما مهم ترین فعالیتم تاسیس خانه خورشید بوده است.
وی ضمن اشاره به دلایل راه اندازی خانه خورشید، بیان کرد: خیلی از والدین کودکان کار، سوء مصرف مواد داشتند و سن سوء مصرف و تن فروشی پایین آمده بود و من معتقد بودم تغییر نیاز هست و تغییر بدون حمایت، امکان پذیر نبود و این شد که خانه خورشید، اولین مرکز کاهش آسیب زنان در ایران را راه اندازی کردیم و این مرکز، تنها مرکزی بود که یک مددکار اجتماعیِ زن، آن را اداره می کرد.
او ادامه داد: خانه خورشید، یک فضای صمیمی همراه با اعتماد داشت و آن جا ما در تلاش بودیم صدای زنان باشیم و در هر شرایطی کنارشان بمانیم و در این راه حضور داوطلبان و دانشجویان برای ما دلگرم کننده بود و البته قابل ذکر است که در خانه خورشید به روی همه باز بود و افتخار ما در خانه خورشید، ۶۰۰ زن بهبود یافته از اعتیاد است.
ارشد افزود: ما در خانه خورشید، کارگاه اشتغال و حرفه آموزی داشتیم تا زنان بتوانند توانایی خودشان را پیدا کنند.
این مددکاری اجتماعی، در پایان با گلایه از دولت ها بیان داشت: در مجموع، دولت ها همکاری چندانی نکردند و موانع و کارشکنی هایی به وجود آوردند و یکسری مشکلات دیگر اقتصادی و اجتماعی، خانه خورشید را متاسفانه به تعطیلی کشاند.
فیروزه صابر: هنوز نهاد مدنی به شکل حرفه ای در جامعه ما شناخته شده نیست
فیروزه صابر، موسس بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان، بیان داشت: در دوره اصلاحات، فضا برای نهادسازی مناسب تر بود اما زنان برای کسب هویت اجتماعی، بیشتر به تحصیل روی می آوردند و تفکر نفقه گیری باعث شده بود که آنان خود را در موقعیت مولد نبینند ولی ما تلاش داشتیم که فرهنگ خویش فرمایی و کارفرمایی رونق پیدا کند و تفکر کارآفرینی را ترویج دادیم تا به تاسیس بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان رسیدیم.
وی افزود: ما بر توسعه جامعه محلی در مناطق حاشیه نشین با رویکرد کسب و کار جمعی تمرکز کردیم که لازمه این کار، مطالعه مزیت های اقتصادی و فرصت های کسب و کار در مناطق حاشیه نشین بود و پس از این کارها، در نهایت ما به گروه های خودیار رسیدیم.
او ادامه داد: متاسفانه در جامعه و در تفکر حاکم بر آن، اعتقاد چندانی به تشکل مدنی وجود ندارد و هنوز نهادهای مدنی به شکل حرفه ای در جامعه ما شناخته شده نیست.