نشست "روایت کنشگری و تجربه های زیسته مدنی" برگزار شد
نشست "روایت کنشگری و تجربه های زیسته مدنی" روز شنبه ۲۹ مهر در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "روایت کنشگری و تجربه های زیسته مدنی" به همت انجمن جامعه شناسی ایران و با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز شنبه ۲۹ مهر ۱۴۰۲ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
محمد ایران منش: هدف غایی کنشگری اجتماعی، بهبود شرایط اجتماعی است
محمد ایران منش از پژوهشگران حوزه علوم اجتماعی، بیان داشت: وظیفه کنشگر اجتماعی آگاهی بخشی، حمایت گری و مطالبه گری در ارتباطات متقابل با مردم است. روش های کنشگری عبارتند از تسهیلگری، وارستگی، شکیبایی، مدارا و گفتگو. هدف غایی کنشگری اجتماعی، بهبود شرایط اجتماعی است.
وی در ادامه با اشاره به حدود پنج دهه کنشگری اجتماعی خود، افزود: تقریبا در تمام زلزله ها و سیل های رخ داده در کشور طی سال های گذشته، حضور داشته ام و کار مستندسازی را از سال ۱۳۶۹ شروع کردم و در سال ۱۳۸۲ مستند مفصلی از تجارب فاجعه زلزله بم درست کردم.
او در ادامه بدین صورت درس آموخته های خود را بیان کرد: ۱ - کنشگر باشیم و با مردم در آمیزیم. ۲ - اگرچه نظریه ها، پشتوانه ای قوی برای شناخت جامعه اند، ولی ارتباطات تنگاتنگ و دراز مدت با جامعه و کسب تجارب عمیق، شناخت ما را غنا می بخشد. ۳ - همدیگر را نقد کنیم تا اندیشه هایمان رشد یابند. ۴- سمن ها سخت به هم اندیشی ما نیاز دارند، آن ها را دریابیم و تا حد امکان راهگشای آن ها باشیم. ۵- از در افتادن در ورطه توهم عقل کل بودن و سلبریتی شدن، سخت بپرهیزیم.
ایران منش سپس آموخته های خود در مدیریت مخاطرات را بدین صورت ابراز کرد: ۱- ما افزون بر انسان دوستی، نادانسته به خاطر خودمان هم وارد کارزار کمک رسانی ها می شویم. ۲- ورود پارامترهای بسیار خطرناک "توهم غیر طبیعی بودن مخاطرات طبیعی و حتی غیر طبیعی" به معادلات مدیریت مخاطرات ایران. ۳- ناکارآمد بودن ابزارهای معمولی برای ارائه آموزش ها و هشدارها. ۴- تقدیرگرایی تنها عامل انفعال مردم در پیشگیری ها نیست ۵- لزوم مشارکت نیروها و تشکل های محلی حماسه ساز در همایش ها.
وی در پایان به معرفی کتاب های خود پرداخت و پیشنهاداتی هم برای اصلاح برخی اصطلاحات در حوزه مخاطرات ابراز داشت.
بهنام لطفی: سازمان های مردم نهاد، گروه هایی هستند که مسائل اجتماعی برای جامعه برساخت می کنند
بهنام لطفی از اساتید دانشگاه، اظهار داشت: موضوع بحث من، برساخت مسائل اجتماعی در سازمان های مردم نهاد است. ما در چند دهه اخیر رشد زیادی در تعداد سازمان های مردم نهاد داشته ایم. در برنامه های توسعه هم در مورد اتکا به سازمان های مردم نهاد در حل مسائل اجتماعی تاکید شده است.
لطفی در ادامه ضمن ارائه آماری از تعدا سازمان های مردم نهاد در سال های مختلف، افزود: رویکرد برساخت گرایی اجتماعی، یکسری گزاره هایی به تعریف از مسائل اجتماعی اضافه کرده است. برای اینکه یک موضوع، به مسئله اجتماعی تبدیل شود، دو مورد باید مدنظر قرار بگیرد. اول آن که مسئله، قابل حل تشخیص داده شده باشد و دوم، اینکه مسئله اجتماعی، مسئله ای است که اقدام عملی برای حل آن صورت گرفته باشد. در این رویکرد از عنوانی به نام "صنعت مسائل اجتماعی" استفاده می کنیم به معنای آن که ما داریم کالایی را به عنوان مسئله اجتماعی تولید می کنیم.
لطفی افزود: در این دیدگاه، چند جزء وجود دارد. ادعا سازان مسائل اجتماعی، افرادی هستند که برای اولین بار راجع به مسئله ای اجتماعی، ادعاهایی مطرح می کنند. مخاطبان، گروه هایی هستند که قرار است به اقناع برسند و مشارکت کنند. فرایند ادعاسازی، کاری است که ادعاسازان انجام می دهند تا مردم بفهمند که مسئله اجتماعی مورد نظر، شایسته توجه است. سازمان های مردم نهاد، همان گروه هایی هستند که مسائل اجتماعی را برای جامعه برساخت می کنند. هنر یک سازمان مردم نهاد این است که بر جنبه های تغییر یک مسئله اجتماعی تاکید کند.