نشست "شهر سوخته، شهری در نمک" برگزار شد
نشست "شهر سوخته، شهری در نمک" روز سه شنبه ۱۶ آبان در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "شهر سوخته، شهری در نمک" به همت گروه تاریخ و باستان شناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی و با مشارکت انجمن حقوق شناسی، روز سه شنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۲ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. خلاصه ای از گزارش جلسه در ادامه می آید.
سید منصور سید سجادی: خوشحالیم که توانسته ایم شهر سوخته را به تمام جهان بشناسانیم
سید منصور سید سجادی از باستان شناسان، ابراز داشت: متاسفانه طبقه خاصی به باستان شناسی به عنوان یک علم نگاه نمی کنند. باستان شناسی حداقل در ۵۰ سال اخیر وارد کانال خاصی شده است و ما خوشحالیم که توانسته ایم شهر سوخته را به تمام جهان بشناسانیم. البته منطقه سیستان از نظر آثار تاریخی غنی است و فقط به شهر سوخته محدود نمی شود. شرایط کاری ما در شهر سوخته بسیار دشوار بوده است و در یک منطقه کاملا شنزار و با وجود بادهای خاص منطقه سیستان، فعالیت کرده ایم.
وی افزود: نخستین کسی که از نظر باستان شناسی، شهر سوخته را معرفی کرد، اشتین انگلیسی بود. شهر سوخته سه بخش عمده دارد که عبارتند از منطقه مسکونی، منطقه صنعتی و گورستان شهر. کاخ سوخته متعلق به آخرین دوره سکونت در شهر سوخته است. تنها اسکلت انسانی خارج از گورستان، متعلق به یک جوان است که به نظر می رسد دیوار روی او فرو ریخته است. در داخل خانه های شهر سوخته، آثار ریسندگی یافته ایم. هم چنین در شهر، ساختمانی پیدا کرده ایم که حدس می زنیم معبد بوده باشد.
او ادامه داد: در بعضی جاهای حجره مانند، تعداد زیادی اشیای سفالی یافته ایم و حدس می زنیم آن جا یک محل داد و ستد بوده است. در ساختمان معروف بنای یادمانی، ۱۱۶ اتاق یافته ایم. هم چنین حدود ۱۱۰۰ قبر در گورستان شهر، حفاری کرده ایم و این جاست که باید گفت باستان شناس باید با خاک نبرد کند و از خاک خاموش، حرف بکشد.در شهر سوخته، چندین گونه ساختار قبر وجود دارد. در قبور آن جا، سیر زیاد پیدا می شود. احتمالا به خاطر اینکه شیاطین یا ارواح خبیثه به سراغ مرده ها نیایند، در قبرها سیر می گذاشتند. در شهر سوخته، قبور سردابه ای خیلی معنی دار هستند و معمولا سران قبایل و طوایف در آن جا دفن شده است. در این قبور، وسایلی مانند منقل و عودساز مشاهده شده است.
سید سجادی اضافه کرد: در موارد زیادی، مهر مادری در شهر سوخته دیده می شود. در آن جا احساس یکی بودن و خانواده وجود داشته است و در بسیاری از موارد زن و شوهر را روبروی هم دفن کرده اند. در شهر سوخته مانند قاشق غذاخوری و حتی وسایل آرایشی زنان یافت شده است.
این باستان شناس در پایان گفت: سفال شهر سوخته در مقایسه با سایر سایت های ایران، سفال مرغوبی نیست و بیشتر نقوش هندسی روی آن وجود دارد. بعضی از سفال ها منعکس کننده اوضاع طبیعت آن منطقه بوده است. بعضی از سفال های خاکستری در آن جا هست که مخصوص جنوب شرق ایران است و سفال های رنگارنگ را هم از قبور خانم ها پیدا کرده ایم. هم چنین پیکره سازی در این شهر، رواج داشته است.