نشست "خاطرات طنز یک قاضی از مناظر حقوق، ادبیات و هنر" برگزار شد
نشست "خاطرات طنز یک قاضی از مناظر حقوق، ادبیات و هنر" روز یکشنبه ۲۱ آبان در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "خاطرات طنز یک قاضی از مناظر حقوق، ادبیات و هنر" به همت انجمن حقوق شناسی و گروه حقوق خانه اندیشمندان علوم انسانی و با همکاری موسسه فرهنگی هنری حقوق و هنر، روز یکشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۲ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. در این نشست، کتاب های "پشت میز عدلیه" و "وقتی اقیانوس وارد عدلیه شد" اثر امین تویسرکانی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
محمدرضا حاجی آقابابایی: ژانر این کتاب ها، بین خاطره و دل نوشته است
محمدرضا حاجی آقابابایی، عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبائی، اظهار داشت: کتاب ها را خواندم و لذت بردم و به نویسنده تبریک می گویم. این کتاب ها، ژانر جالبی دارند. ژانر آن ها، بین خاطره و دل نوشته است. راوی طرح مسئله ای می کند، بعد ورود به خاطره ای می کند و در پایان، تأمل و درنگی دارد.
وی افزود: این کتاب، به مبنای روایی نزدیک تر می شود. نثر کتاب، نزدیک به نثر محاوره و البته در تضاد با شخصیت راوی که قاضی است. نثر، شیوا و روان است. تابوشکنی هایی در کتاب وجود دارد از جمله اینکه سعی کرده نگاهی که تا به حال القا شده نسبت به قضات و سیستم قضایی، تغییر یابد. یک جاهایی قوانین را به سوال می کشد که آیا اخلاق برتر است یا قوانین؟ راوی داستان، بسیار انسان فهیمی است. یک قاضی اهل کتاب، سینما، موسیقی که همه را به خوبی می شناسد.
او ادامه داد: از نظر محتوایی هم، کار خیلی زیباست. ما را با مشکلات درون سازمانی قضایی آشنا می کند. هم چنین از اوضاع اجتماعی و نوع نگاه مردم به ساختار قضایی، به ما آگاهی می دهد.
بهروز محمودی بختیاری: قاضی در این کتاب، انسان است نه ابر انسان
بهروز محمودی بختیاری عضو هیئت علمی گروه های نمایشی دانشگاه تهران، ابراز داشت: در این کتاب ها، نویسنده از واحدهای کوچک روایی استفاده می کند. ژانر امروز، داستان های کوتاه است و در کتاب، نویسنده عبارات حرفه ای رشتخ خودشان را صادقانه بیان می کند. قاضی در این کتاب، انسان است نه ابر انسان. نویسنده در خیلی از نوشته هایشان ما را سورپرایز می کنند و این ها موجب خندیدن می شوند.
وی افزود: یکی از روش های ایجاد طنز، اغراق است و مرحوم جمالزاده به خوبی از این روش استفاده می کرد. نویسنده این کتاب ها هم، از تمام امکانات طنز، استفاده مفید و جذابی کرده است. کسانی که ارباب رجوع دارند، برای داستان نویسی موفق تر هستند البته مدل تعریف کردن داستان هم، مهم است. داستان کوتاه باید یک نقطه ضربه(شوک) داشته باشد.
محمدحسین ساکت: در گذشته، ادیب ترین فرد قاضی می شد
محمدحسین ساکت قاضی بازنشسته دیوان عالی کشور، اظهار داشت: در گذشته، ادیب ترین فرد قاضی می شد. کار قضایی، کار خشنی است اما همین روحیه لطیفی که در کتاب نشان داده شده است، یک بخت برای آن فرد است تا در قضاوت هایش جنبه های انسانی و مهربانانه را لحاظ کند. این کتاب، خاطره قضایی به صورت رایج نیست و چهره دیگری از دستگاه قضایی را نشان می دهد.
وی افزود: بهتر است به جای کلمه طنز، از ناز نوشته استفاده کنیم. این اعترافات و این نازک اندیشی ها در قالب شخصیت یک قاضی، خیلی جالب است. کتاب بسیار فریبا، دل فریب و شورانگیز است. هم چنین زبان تلمیحی و سمبلیک دارد. اگر من جای دستگاه قضایی بودم، مجانی این کتاب را در اختیار قضات قرار می دادم.
امین تویسرکانی: تصور نمی کردم که این کتاب ها خیلی دیده شود
امین تویسرکانی نویسنده کتاب و قاضی دادگستری، اظهار داشت: کتاب اول، سال ۱۳۹۷ منتشر شد و تصور نمی کردم که خیلی دیده شود اما حداقل در خود قوه قضائیه دیده شد و روی خوش به کتاب نشان دادند البته تبعاتی هم برای من داشت.
وی افزود: در سال هایی که مشغول تحصیل بودم، چندان به قضاوت فکر نمی کردم تا اینکه کتاب "۵۰ سال در دادگستری" را خواندم و بعد از آن بود که تصمیم گرفتم قاضی بشوم. از دوران دانشجویی هم در نشریه طنز می نوشتم و اکثر کتاب های طنز را جمع آوری کرده ام. در حال حاضر، خود دستگاه قضایی مشتاق است که خاطرات قضایی نوشته شود.