به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "دیدار نوروزی روان شناسان و مشاوران" به همت گروه روان شناسی خانه اندیشمندان و انجمن روان شناسی ایران، روز پنج شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳ در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

حمید پور شریفی: سال گذشته، انجمن روان شناسی انجمن برتر علوم انسانی کشور شد

حمید پور شریفی رئیس انجمن روان شناسی ایران، ابراز داشت: به نمایندگی از انجمن روان شناسی ایران، خدمت همگی عزیزان خیر مقدم عرض می کنم. این انجمن در سال گذشته با از دست دادن دکتر زمانی درد بزرگی را تجربه کرد ولی ما متعهد شدیم که یاد زمانی ها را بیشتر گرامی بداریم. در سال گذشته این انجمن، برای سیزدهمین سال متوالی، به عنوان انجمن برتر علوم انسانی انتخاب شد. برای ما مهم است که بتوانیم در راستای علمی سازی روان شناسی، بیشتر گام برداریم. از همه اساتیدی که دعوت انجمن روان شناسی را پذیرفتند، سپاسگزاری می کنم.

هوشنگ دولت آبادی: در دوران پادشاهی جمشید بیشتر از همه دوران ها درباره نوروز صحبت شده است

هوشنگ دولت آبادی از ادیبان، اظهار داشت: برای من مایه افتخار و خوشحالی است که اجازه یافته ام در جمع شما حضور پیدا کنم و مطالبی را درباره خاستگاه نوروز به عرض برسانم. مبنای گفته های ما اطلاعاتی است که به دست ما رسیده است. کسانی که در این سرزمین زندگی می کردند، پس از سال های بسیار دراز به نوشتن رو آوردند. زمانی هم که نوشتن مرسوم شد، تا هزار سال از خط برای نوشتن کتیبه ها و برای فتوحات شاهان استفاده شد.

وی افزود: ما در زمان قدیم همسایه ای به نام هند داشتیم. کشفیات نشان می دهد که ایرانی ها و هندی ها یک ملت هستند در دو کشور. آن چه که درباره نوروز می دانیم، اطلاعاتی است که از شاهنامه به دست آمده است. در دوران پادشاهی کیومرث به این فکر افتادند که کشورداری نیاز به تاریخ دارد. در دوران پادشاهان دیگر هم کم و بیش بحث شده است اما در دوران جمشید بیشتر از سایرین درباره نوروز صحبت می شود و او بود که گفت مردم جشن نوروز را جشن ملی قرار بدهند اما باید توجه داشت که جشن نوروز سابقه اش خیلی طولانی تر است.

او ادامه داد: کشورهای تمدن بین النهرین، همگی اول سالشان حوالی نوروز ما بوده است. مردمی که در روزگار قدیم زندگی می کردند از تفکر و تدبیر استفاده می کردند و تنها چیزی که برای آن ها شگفت انگیز بوده، خورشید بوده است. مردم از این که خورشید در نیاید واهمه داشته اند. خورشید نخستین معبود انسان بوده است. از دغدغه های دیگر مردم این بوده است که آن ها دوست نداشتند که بمیرند و این باعث شده بود به هر نویدی که وعده زندگی دوباره به آن ها بدهد، روی خوش نشان بدهند. خورشید نمودار بازگشت بوده و در شاهنامه هم به آن اشاره ای شده است.

حمزه گنجی: معلم خوب، کسی است که شاگردش از خودش بهتر باشد

حمزه گنجی از اساتید دانشگاه، ابراز داشت: معلم خوب، کسی است که شاگردش از خودش بهتر باشد و وقتی می بینم که شاگردان آن قدر خوب مدیریت می کنند، بسیار خوشحال می شوم. امروز چند شعری از شهریار برای شما خواهم خواند. هنگامی که معشوقه شهریار با وزیر دربار ازدواج کرد، شهریار او را نفرین کرد.

وی افزود: شهریار وقتی به دیدار مزار حضرت حافظ می رفت، کفش هایش را در می آورد و پا برهنه بر سر مزار می رفت. شعری که شهریار درباره کمال الملک گفته است، مردم معتقدند که مدح کرده است، اما مردم نمی خوانند که ببینند چه گفته است. کمال الملک با شهریار ۶۰ سال اختلاف سن داشته است. شهریار درباره از دست رفتن یک چشم کمال الملک در اواخر عمر، مرثیه ای سروده است. داستان رفتن شهریار همراه با جماعتی به نیشابور برای دیدار با کمال الملک، داستان مشهوری است که شهریار شعری درباره آن سروده است.