نشست "گپ و گفتی با دکتر عدنان طهماسبی" برگزار شد
نشست "گپ و گفتی با دکتر عدنان طهماسبی" روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "گپ و گفتی با دکتر عدنان طهماسبی" به همت گروه زبان و ادبیات عربی خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز دوشنبه ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. سعداله همایونی دبیر این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.
در ابتدای جلسه، خلیل پروینی مدیر گروه زبان و ادبیات عربی خانه اندیشمندان علوم انسانی، ابراز داشت: ولادت امام رضا(ع) را تبریک عرض کرده و شهادت رئیس محترم جمهور و همراهان وی را تسلیت عرض می کنم. امروز با یک مسئله غم انگیز در کشور مواجه هستیم. در جلسه امروز، به پاسداشت بزرگان علم، در خدمت عدنان طهماسبی از استادان رشته زبان و ادبیات عربی هستیم.
عدنان طهماسبی: هر شغلی را که انتخاب می کنیم، باید به بهترین آن را نحو یاد بگیریم
عدنان طهماسبی از استادان دانشگاه، اظهار داشت: قدردان مدیر محترم گروه زبان و ادبیات عربی خانه اندیشمندان علوم انسانی و سایر استادانی که در این جمع هستند، هستم. من یک کرد ایلامی هستم که جبر محیطی باعث شد در بغداد متولد شوم. خانواده های کرد دور و بر ما بودند اما چند خانواده عرب هم در نزدیکی ما زندگی می کردند و خانواده های کرد و عرب مشکلی با هم نداشتند. ما باید لهجه را یاد می گرفتیم. در مدرسه ابتدایی بعضی ها فصیح و بعضی با لهجه درس می دادند. سال ۴۸ ما را بیرون کردند که بعد دوباره ما را برگرداندند و سپس برای همیشه به ایران برگشتیم و من دانشگاه قبول شدم. همزمان با قبولی در دانشگاه تهران، دانشسرا هم قبول شده بودم. پدرم به من گفت هر جا که می توانی برای مردم مفید باشی، همان جا را انتخاب کن و از این رو من دانشگاه تهران و رشته عربی را انتخاب کردم.
وی افزود: در دانشگاه تهران در اولین برخورد، مرحوم صادق آئینه وند را دیدم. در دانشگاه تهران، محمدعلی آذرشب به من گفت که باید همین جا بمانی و درس بخوانی. در آن زمان دانشگاه تهران عظمت بسیاری داشت. من دنبال این نبودم که زبان عربی از اساتید یاد بگیرم بلکه مسائلی مانند منطق برایم مهم بود. برای دوره فوق لیسانس به دانشگاه تربیت مدرس رفتم و برای اخذ درجه کارشناسی ارشد، ۷۰ واحد را گذراندم که قبل از ما ۱۰۰ واحد بود. بعد از آن مربی شدم. مربی که شدم و درس دادم، مرحوم حریرچی به من گفت که درس آزمایشگاه عربی را برای تو گذاشته ام و باید آن را درس بدهی. بعد از آن هم، مرحوم حریرچی فشار آورد که دکتری بخوانم و رفتم و وارد دوره دکتری شدم.
او ادامه داد: ما هر شغلی را که انتخاب می کنیم، باید به بهترین نحو آن را یاد بگیریم و منی که رشته عربی را انتخاب کردم، تمام تلاشم را انجام دادم که به بهترین نحو این رشته را یاد بگیرم. من آرزوهایی برای تحول در گروه مان داشتم. در گروه گفتم که باید رشته آموزش زبان و ترجمه تاسیس کنیم. دلیل این که بیشتر از آموزش زبان، پیگیر ترجمه شدم، بودن در وزارت خارجه بود و تجاربی که از آن جا پیدا کرده بودم. ما تا ادبیات یک قوم را نخوانیم، نمی توانیم آن قوم را به خوبی بشناسیم و رهبری هم به این موضوع به درستی اشاره کرده اند. در رشته آموزش زبان باید کار کنیم و دانشگاه فرهنگیان نباید متولی امر باشد. نمیدانم چرا دوستان در وزارت علوم به این مسئله معترض نشده اند؟