به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست «تحلیل و نقد سریال مصری حشاشین» به همت گروه زبان و ادبیات عربی و با همکاری گروه تاریخ و باستان شناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز سه شنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۳ در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. محمد بی طرفان دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

فرامرز میرزایی، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس، اظهار داشت: این سریال یک سریال فاخر است. در میان دنیای عرب به عنوان گران ترین سریال از آن یاد شد. عبدالرحیم کمال(نویسنده سریال) شخصیت باسوادی و رمان نویس برجسته مصری با گرایش های دینی است. هم چنین او تسلط خوبی بر تاریخ دارد.

وی افزود: اما چرا این سریال در مصر ساخته شد؟ در مصر یک جریان اسلام گرایی وجود دارد که به اسلام سیاسی معتقدند. جریان اخوان المسلمین وارد رمان های رمان نویسان مصری هم شده است. جریان اخوان گرچه شعارشان «اسلام تنها راه حل» بود اما نظام اقتصادی شان نظام سوسیالیستی بود. اخوان در بین روشنفکران، مهندسان و پزشکان برجسته نفوذ زیادی دارد. یکی از کسانی که در تبیین اندیشه اخوان نقش داشته است، حس البنا است. بین حسن البنا و حسن صباح شباهت هایی وجود دارد. شخصیت های اصلی این سریال همگی ایرانی و شخصیت عربی ندارد. در تمام فیلم مشاهده نمی شود که ایران را بد نشان داده باشد. این سریال می خواهد تصویری از اسلامی را نشان دهد که حاضر به گفت و گو نیست. نویسنده نمی خواهد صرفا تاریخ را نشان دهد بلکه صرفا از تاریخ الهام گرفته است.

در ادامه فاطمه جان احمدی، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس، ابراز داشت: این فیلم از فیلم های مهم تاریخی است. ما هر وقت فیلم های تاریخی را دنبال می کنیم، متوجه می شویم که خلأهایی وجود دارد. کار یک مورخ کم کردن فاصله بین حقیقت و واقعیت تاریخی است. در ماه رمضان سریال حشاشین را نگاه کردم. ناقدان تصاویر متعددی از این سریال داده اند. بعضی گفته اند این سریال به زبان غیر فصیح بوده است. این فیلم از یک معرفت دوگانه استفاده کرده است. خشونت ایجاد شده انگار برای ایجاد تنفر است نه ایجاد معرفت.

وی افزود: لباس هایی که در سریال استفاده شده است، لباس های ایرانی دوره سلجوقی نیست و هنر معماری هم مربوط به دوره سلجوقی نیست. معماری دوره سلجوقی، معماری خاصی است مثل چهار طاقی و چهار ایوانی. معماری این سریال مربوط به دوره مغول و ایلخانی است. البته این سریال اسم ایران را دوباره بر سر زبان ها آورد و سعی کرده است تصویر قابل قبولی از زیبایی های ایران بدهد. این سریال نتوانست که از درام تاریخی فاصله بگیرد.