نشست "انتظارات مددکاران اجتماعی از دولت چهاردهم" برگزار شد
نشست "انتظارات مددکاران اجتماعی از دولت چهاردهم" روز چهارشنبه ۷ شهریور در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "انتظارات مددکاران اجتماعی از دولت چهاردهم" به همت انجمن مددکاری اجتماعی ایران و با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز چهارشنبه ۷ شهریور ۱۴۰۳ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. دبیر این نشست سید حسن موسوی چلک و سخنرانان این نشست، مهدی سروی همپا و سید جلال ساداتیان بودند.
سید حسن موسوی چلک، دبیر نشست و رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران، در ابتدای جلسه راجع به روند و هدف این نشست در این زمان خاص توضیحاتی داد و تاکید کرد: گزارشی از این نشست به دفتر ریاست جمهوری فرستاده خواهد شد و در یکی از روزنامه‌های پر تیراژ نیز به چاپ خواهد رسید.
او راجع به هدف جلسه تشریح کرد: مطالبات و دغدغه‌ها صنفی در این جلسه حائز اهمیت نیست و تاکید ما بیشتر بر آسیب‌های اجتماعی، حاشیه نشینی، تن فروشی، معلولین، کودکان کار و اقشار آسیب‌پذیر اجتماعی است.
سید جلال ساداتیان، مددکار اجتماعی و مدرس دانشگاه، به وضعیت و صائب جامعهٔ ایران در دولت‌های نهم تا سیزدهم پرداخت و شروع به کار دولت چهاردهم را روزنه‌ی امیدی برای حل مشکل‌ها دانست.
او به چگونگی روند قانونی شکل‌گیری سند توسعه در کشور پرداخت و با توجه به تاکید ریاست جمهوری بر اجرای سند هفتم توسعه به تعدادی از عناوین این سند اشاره کرد و در هر بخش مشکلات پیش روی دولت در فرایند اجرایی این قانون را گوش زد کرد.
وی همچنین راجع به بخش‌های اجتماعی این سند و نبود راهکار راه‌گشا در آنها به تفصیل توضیح داد.
او به عدم نقش کمیته امداد، NGO ها و سازمان بهزیستی در سند توسعه نیز اشاره‌ای داشت و خاطر نشان کرد: شیوه حکمرانی در مددکاری مغفول مانده و شرایط فعلی در این امر سیاست‌زده است؛ و پیشنهاد ما توجه به مددکاری اجتماعی با توجه به شرایط و مقتضیات آن است.
دبیر این نشست در ادامه به احتمال اجرایی نشدن برخی از مواد سند توسعه در خصوص مسائل اجتماعی پرداخت و توضیح داد: باید سند توسعه بازنگری شود و با دید واقع‌گرایانه به عینیت‌های موجود توجه شود؛ برای مثال کاهش پنجاه درصدی جرم چطور محقق شدنی‌ست در حالی که سرشماری و آمارگیری درستی هنوز صورت نگرفته. همچنین او به نقد ضعف‌های دیگری از این سند نیز اشاره کرد.
مهدی سروی همپا، مدیر موسسه مددکاری اجتماعی همپا، در ابتدا مسائل صنفی این حوزه را مهم و پیگیری آن را ضروری دانست. او سپس به توسل به قانون رسمی کشور به نقد وضعیت دانشگاه‌ها و هیئات علمی در پروش مددکاران اجتماعی پرداخت. او خاطر نشان کرد: هر کس در حوزه مددکاری اجتماعی تخصص دانشگاهی داشته باشد لاجرم و لابد مددکار به ما هو مددکار نیست؛ لذا شایسته است که نهادهایی برای تربیت مددکار و دادن مجوز برای فعالیت به آنها در کشور وجود داشته باشد. سروی همپا همچنین به تفکیک بین مددکاران فعال در حوزه دولتی و خصوصی اشاره کرد و میزان نابرابری درآمد هر یک را با توجه به شرایط و مختصات کاری‌شان توضیح داد.
او در نقد یکسری از خیریه‌ها غیر اصلی مردم نهاد و نقش آنها در فرار مالیاتی نکاتی را افزود و همچنین به استخدام مددجویان به عنوان معلم در مدارس معترض شد و پیشنهاد داد تا در هر مدرسه از حداقل از یک مددکار کمک بگیرند.
او همچنین اذعان کرد: مددکاری با توجه به شرایط سختی که در اورژانس‌های اجتماعی و.. ایفا می‌کند باید در فهرست مشاغل سخت کشور قرار بگیرد.
در آخر جلسه، با نظرات و پرسش و پاسخ دیگر شرکت کنندگان به پایان رسید.