به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "ارتباط متخصصان علوم تربیتی با آموزش و پرورش" به همت گروه علوم تربیتی خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز سه شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۳ در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. علیرضا صادقی دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

مصطفی قادری، دانشیار برنامه ریزی درسی دانشگاه علامه طباطبایی، اظهار داشت: احساسم بر این است که زیباترین تخصص در جهان، آموزش است چون با روان انسان سر و کار دارد. آموزش، کلید همه علوم انسانی است و ما باید از این تخصص دفاع کنیم. در جهان مدرن، تخصص با تمام مشکلاتش پذیرفته شده است اما در جهان سوم، امور ساده پیچیده می شوند و بالعکس.

وی افزود: تخصص تعلیم و تربیت توسط افراد کم سواد، زرنگ، ماجراجو، سوداگران اقتصادی و سیاسی به یغما رفته است. به همین دلایل تمایل پیدا کردم که سازمان نظام علوم تربیتی با وجود تمام مشکلاتش راه اندازی شود و پیشنهاد می کنم وزیر جدید آموزش و پرورش این موضوع را دنبال کند.

او ادامه داد: جامعه ای که بخواهد اصلاح شود، کلیدش آموزش است و متخصصان تعلیم و تربیت باید این کار را انجام دهند. وزیر آموزش و پرورش باید فردی خبره، فرهیخته، کاردان و اخلاق گرا باشد. پیشنهادم این است که وزیر جدید، تیم های تخصصی ایجاد کند و شعارهای کاذب کنار رود.

در ادامه رضوان حکیم زاده، معاون ابتدایی وزیر آموزش و پرورش ابراز داشت: میز معاون ابتدایی وزارت آموزش و پرورش شاید مهم ترین میز مدیریتی کشور باشد. من در این سالها در بین وزارت خانه و دانشگاه، غربت دوگانه داشته ام. گست نظر و عمل در کشور ما واقعا غم انگیز است. بسیاری از تصمیمات مهم در آموزش و پرورش گرفته می شوند که متاسفانه پشتوانه علمی ندارند.

وی افزود: ما یک سری سیاست گذاری هایی داریم که از منظر من علوم تربیتی خوانده غلط است و علی رغم تلاش هایم نتوانستم این را جا بیندازم که چنین موضوعاتی غلط است. گاهی اوقات هم مسائلی که در دانشگاه به آن می پردازیم، فانتزی است.

او ادامه داد: اگر کودک ما نتواند مهارت سواد پایه را یاد بگیرد، در زندگی دچار مشکل می شود. سطح مهارت های سواد پایه بعد از کرونا به شدت آسیب دیده است. بعضی از بچه های دو زبانه بعد از پایان دبستان هنوز کلمه ای از فارسی متوجه نمی شوند. یکی از دغدغه هایم اسن است که چکار کنیم بچه های ما به مدرسه احساس تعلق داشته باشند؟ من بار دیگر به وزارت خانه برگشتم چون احساس کردم این بار دردها را بهتر می شناسم.

در ادامه علیرضا صادق زاده دانشیار فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه تربیت مدرس، بیان داشت: ما متخصصان علوم تربیت چقدر مسئله محور هستیم که انتظار داریم نسخه آموزش و پرورش را به ما بدهند؟ از سوی دیگر کسانی هم که در آموزش و پرورش هستند یک بدبینی را به حوزه نظر دارند. در اینجا واسطه ای میان نظریه و عمل نیاز است.

وی افزود: پژوهش را به دو دسته نظری و کاربردی تقسیم می کنیم. در حوزه علوم تربیتی، بیشتر به تحقیق های کاربردی نیاز داریم که ناظر به اینجا و اکنون باشد. ما در دانشگاه باید برویم و پای درد کارگزار عمل بنشینیم. باید از مدارسمان خبر بگیریم و مسائل را در بیاوریم و برای حل آن ها از نظریه ها کمک بگیریم. تحقیقات کاربتسی در این زمینه می تواند کمک کند. تحقیقات تربیتی در حال حاضر مسئله محور نیست.