به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، آیین نکوداشت "دکتر عبدالعلی لهسایی زاده" به همت گروه علوم اجتماعی خانه اندیشمندان علوم انسانی و با همکاری انجمن جامعه شناسی ایران، روز دوشنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۳ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. مهدی اصل زعیم اجرای این مراسم را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

حسین ابوالحسن تنهایی، استاد دانشگاه و جامعه شناس، اظهار داشت: از خانه اندیشمندان علوم انسانی و انجمن جامعه شناسی برای برپایی این مراسم تشکر می کنم. آشنایی من با عبدالعلی لهسایی زاده به سال ۶۳ برمی گردد. گرچه در حوزه کاری او تخصصی ندارم اما او را بسیار دوست دارم. او گنجی است که در شیراز هم خوب شناخته نشد.

وی افزود: لهسایی زاده در کتاب سرگذشت یک جامعه شناس، سرگذشت خودش را بسیار زیا به نگارش درآورده است و بسیار صادقانه صحبت می کند. کمتر جامعه شناسی داشته ایم که به این اندازه فعال باشد/ او باعث مباهات جامعه شناسی است. وی در کتاب جامعه شناسی آبادان، یک مونوگرافی انجام می دهد. او معتقد است آبادان شهری است که خوب شناخته نشده است.

در ادامه عبدالنبی سلامی از مردم شناسان، ابراز داشت: از برگزارکنندگان این نشست ارجمند، سپاسگزاری می کنم. برشمردن تمامی ویژگی های اخلاقی و علمی اندیشمندانی هم چون عبدالعلی لهسایی زاده ساعت ها زمان می برد. او هم به مناسبت خلق و خوی فردی و هم به واسطه فعالیت های موثر انسانی و اجتماعی، دو سرزمینی است. یکی سرزمین پدری و دیگری سرزمین آبادان که در آن به دنیا آمده و رشد کرده است. بسیاری با مهاجرت کردن، زادگاه خود را به فراموشی می سپارند اما به زادگاه نیاکان خود، هم تراز با آبادان عشق می ورزد.

وی افزود: این علاقمندی را می توان در آثار لهسایی زاده مشاهده کرد. او با کوله باری از نظریات حوزه های انسان شناسی و جامعه شناسی، به ایران برگشت و تا درجه استاد تمامی دانشگاه شیراز پیش رفت و همچنان کم ادعا است.

در ادامه رسول صادقی عضو هیات علمی دانشگاه تهران، بیان داشت: سال ۸۲ برای شرکت در همایشی به دانشگاه شیراز رفته بودم و آن جا با عبدالعلی لهسایی زاده آشنا شدم. مهاجرت یکی از فرایندهای مهم در حوزه جمعیتی است و در همین ارتباط، لهسایی زاده در کتابی به نظریه های مهاجرت پرداخته اند. وجود این کتاب زمینه آشنایی بسیاری از دانشجویان را به حوزه نظریه های مهاجرت باز کرد. در این کتاب بحث نابرابری و ارتباط آن با مهاجرت بررسی می شود.

وی افزود: هنوز هم با چالش مهاجرت درگیر بوده و با انواع گوناگونی از مهاجرت روبرو هستیم. الان مهاجرت های اقلیمی دارد نقش پررنگی را ایفا می کند. لهسایی زاده کتابی تحت عنوان برنامه ریزی و مدیریت مهاجرت ترجمه کرده است.

در ادامه تقی آزاد ارمکی عضو هیات علمی دانشگاه تهران، اظهار داشت: امروز جامعه شناسی فرصت پیدا کرده است که از خودش روایت کند و این مبارک است. عبدالعلی لهسایی زاده در کتاب سرگذشت یک جامعه شناس، از افت و خیز جامعه معاصر ایرانی روایت می کند. او را بخش مهمی از جامعه شناسی آمریکایی می دانم. در سنت جامعه شناسانه، وی به کشاورزی، توسعه و نابرابری اجتماعی پرداخته است و در کل، پروژه و مسئله وی، توسعه است.

وی افزود: جامعه شناسی شیراز نماینده سنت جامعه شناسی آمریکایی است. جامعه شناسی چیزی نیست جز حیات زیسته جامعه شناسان. آرزوی سلامتی و صحت برای عبدالعلی لهسایی زاده دارم و از او دعوت می کنم که کتاب مجددی برای سرگذشت یک جامعه شناسی بنویسند.

در ادامه خواهر عبدالعلی لهسایی زاده، به نقش همسر لهسایی زاده در موفقیت های وی اشاره کرد و تاکید کرد: در کنار یک مرد توانمند حتما زنی فهیم وجود دارد.

در ادامه غلامرضا غفاری عضو هیات علمی دانشگاه تهران، اظهار داشت: چنین آیین هایی اساسا پاسداشت علم و دانش است. در این جمع، پاسداشت علوم اجتماعی و به ویژه جامعه شناسی مدنظر است. آشنایی من با عبدالعلی لهسایی زاده به زمانی بر می گردد که او داور رساله من بود. بخش مهمی از فعالیت های او، مربوط به جامعه روستایی است. وی به خوبی گوشزد می کند آن چه که اتفاق افتاده است، همراه با چه پارادوکس هایی بوده است.

وی افزود: آن چه تغییرات و تحولات را رقم می زند در چارچوب نظام قدرت است. نقطه قوت کار لهسایی زاده علاوه بر معلمی، پژوهشگر بودن وی است و بخصوص مطالعات میدانی روستایی ارزشمندی داشته است. عرق به جامعه ایران در آثار او کاملا مشاهده می شود. امیدواریم که همچنان خدمات عبدالعلی لهسایی زاده تداوم پیدا کند.

در ادامه عبدالعلی لهسایی زاده استاد جامعه شناسی دانشگاه شیراز، در آیین نکوداشت خود، ابراز داشت: از خانه اندیشمندان علوم انسانی، انجمن جامعه شناسی و همه استادانی که صحبت کردند، تشکر می کنم. ما باید خیلی بیشتر از این موارد، داستان نکوداشت ها را برقرار کنیم. امید است با تلاش های خانه اندیشمندان علوم انسانی بتوانیم از اساتید بزرگ بیشتر قدردانی کنیم. وقتی صحبت از نکوداشت می شود، یعنی کارهای انجام شده فرد در سطح کمی و کیفی مطرح باشد.

وی افزود: آشنایی من با جامعه شناسی علمی در دوره لیسانس و در دانشگاه ملی ایران آغاز شد. برای دوره فوق لیسانس به آمریکا رفتم و آن جا راه و رسم تحقیق علمی جامعه شناسی را فرا گرفتم. برای دوره دکتری به دانشگاه کالیفرنیا رهسپار شده و با ساختار روستایی آشنا شدم و در ادامه نیز به دانشگاه میشیگان رفتم.

او ادامه داد: وقتی به ایران آمدم، خودم را هیچ وقت به یک نظریه محدود نکردم و با یک روش هم قانع نشدم. در فرصت مطالعاتی که به کانادا رفتم، بر جامعه شناسی کشاورزی متمرکز شدن و در برگشت به ایران، جامعه شناسی کشاورزی را پی ریزی کردم. در تمام آثارم تلاشم بر این بود که این آثار، علمی و تحقیقاتی باشد و از تعصبات ایدئولوژیک پرهیز کردم.