به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "هوش مصنوعی و آینده علوم اجتماعی" به همت گروه علوم سیاسی خانه اندیشمندان علوم انسانی و با همکاری موسسه طومار اندیشه و انسان شناسی و فرهنگ، روز یکشنبه ۶ آبان ۱۴۰۳ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

ناصر فکوهی استاد دانشگاه تهران، اظهار داشت: منبع اصلی که برای بحث امروز استفاده می کنم، مقاله ای است که گروهی از نویسندگان عمدتا در دانشگاه پکن نوشته اند. عنوان این مقاله، پردازش و مدیریت اطلاعات است.

وی افزود: در حال حاضر هر اندازه تصمیم ها خطرناک تر است، استفاده از هوش مصنوعی کاهش پیدا می کند. هوش مصنوعی عمدتا یک ساختار زبان شناختی است و با واژه LLM مواجه می شویم. زبان، فرم اصلی تفکر است یعنی خارج از زبان کسی نمی تواند فکر کند. مهم ترین تفاوت سیستم هوش مصنوعی با سیستم مغز این است که سیستم هوش مصنوعی اتصالاتش زنجیره های الکترونیکی است در حالی که در مغز، جریان الکترو شیمیایی وجود دارد. هوش مصنوعی تقریبا به صورت کاملی روی ساختارهای زبانی شکل گرفته و تقلیدی از مغز است.

او ادامه داد: یکی از اولین اپلیکیشن هایی که مورد توجه قرار گرفت، گوگل بود که سال ۱۹۹۸ به وجود آمد. الان ارزش گوگل، دو تریلیون دلار است. این جا است که می شود متوجه شد چطور هوش مصنوعی ظرف ۲۰ سال بالاترین کمپانی ها را از صدر جدول پایین می کشد. هوش مصنوعی زمینه ای است که کاملا رو به رشد است چون بیش از هر تکنولوژی دیگری به آرزوی تحقق پذیر یا ناپذیر که جاودانگی است نزدیک می شود.

فکوهی اضافه کرد: اما این سوال مطرح می شود که با رشد هوش مصنوعی چه چیزی مطرح می شود؟ اولین چیزی که حذف می شود مسئله فیزیک است. البته فیزیک تقلیل پیدا می کند. هوش مصنوعی فضا را به شکلی که مد نظر خودش است در می آورد. هر اندازه زبانی تفسیرپذیرتر باشد، تبدیلش به LLM سخت تر است. هر اندازه سیستم زبانی مغشوش تر باشد، شما با مشکل بیشتری روبرو هستید. ما تا نتوانیم در زبان فارسی یک منطق زبانی منسجم ایجاد کنیم، مسلما فقط ضربه خواهیم خورد.

این استاد دانشگاه ادامه داد: هوش مصنوعی تفاوت عمده ای با ابزارهای دیگر ندارد، مسئله بر سر کنترل انسان است. می توان با هوش مصنوعی جهان بهتری ایجاد کرد، آن چیزی که هوش مصنوعی را خطرناک می کند، انسان هایی است که می خواهند برای سودجویی از آن استفاده کنند و می خواهند آن را غیر قابل کنترل کنند. هوش مصنوعی در آینده علوم انسانی مثل یک ابزار می تواند مورد استفاده قرار گیرد ولی در این جا اراده انسانی باید اصل باشد و اراده انسانی صرفا در یک نظام دموکراتیک میسر است.