به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "آموزش تاریخ و نوجوانان" به همت انجمن ایرانی تاریخ و با همکاری گروه تاریخ خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز شنبه ۱۹ آبان ۱۴۰۳ در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

محمدرضا روزبهانی، عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه فرهنگیان، اظهار داشت: یکی از ابزارهایی که می تواند در یادگیری تاریخ موثر باشد، استفاده از ادبیات نمایشی است. روش های سنتی در آموزش تاریخ اگر توأم با شیوه های نوین آموزشی نباشد، دیگر بریا دانشجویان و دانش آموزان جذابیت لازم را ندارد. به دو دلیل لازم است که معلمان ما با ادبیات نمایشی آشنا شوند. مورد اول، وجود مضامین تارخی به همراه فهم و تفسیر اختصاصی از تاریخ در بسیاری از آن ها است و مورد دوم، آشنا کردن دانش آموزان علاقمند به هنر نمایش و سوق دادن آن ها به سمت خواندن، نوشتن و اجرای نمایشنامه های تاریخی است.

وی افزود:در ایران، نمایش سنتی بیشتر در تعزیه خلاصه می شد. ادبیات نمایشی جدید در ایران، ابتدا با ترجمه در دوره قاجار آغاز شد. نمایشنامه نویسی از دوره قاجار جدی می شود. نمایشنامه تاریخی گونه یا ژانری از درام است که درام را به تاریخ مقید یا تاریخ را دراماتیک نمایش می دهد. استفاده از ادبیات نمایشی تاریخی جهت آموزش تاریخ در مدارس و دانشگاه ها از راه هایی امکان پذیر است. از جمله این راه ها، می توان به معرفی متون نمایشی تاریخی به معلمان، دانشجویان و دانش آموزان به عنوان یک ابزار آموزشی نام برد. استفاده از نمایشنامه های تاریخی به عنوان یک ابزار آموزشی به دو شیوه امکان پذیر است. شیوه اول، خوانده شدن به وسیله معلمان، دانش آموزان و دانشجویان در بیرون از کلاس و بازخورد آن در کلاس است. شیوه دوم، به صورت نمایشنامه خوانی در کلاس توسط معلم به تنهایی و یا توسط تعدادی از دانشجویان یا دانش آموزان است.

در ادامه شهرام اقبال زاده، مترجم و منتقد ادبی، ابراز داشت: نمایشنامه هایی وجود دارد که بر اساس مستندات تاریخی نوشته شده اند. هم چنین نمایشنامه هایی هم داریم که پشتوانه تاریخی دارند. سراسر شاهنامه روایت های دراماتیک است که نمایشنامه های زیادی از روی آن نوشته شده است.

وی افزود: یک محقق برجسته تاریخی باید همه داده ها را ببیند. درست است که تاریخ پیچ و تاب دارد اما یک مسیر، مسیر اصلی می شود. تاریخ باید پشتوانه رفتن به جلو باشد.

او ادامه داد: ادبیات کودک باید چند کارکرد داشته باشد. عاطفه را به سامان کند و برانگیزد. تاریخ از آگاهی بر می آید. هم چنین باید تخیل را گسترش دهد و هم چنین رمان خوب باید تفکر را برانگیزد.