نشست "گردشگری کودک و طراحی رویداد برای کودک و خانواده" برگزار شد
نشست "گردشگری کودک و طراحی رویداد برای کودک و خانواده" روز سه شنبه ۲۹ آبان در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "گردشگری کودک و طراحی رویداد برای کودک و خانواده" به همت گروه گردشگری خانه اندیشمندان علوم انسانی و گروه کودک انجمن مطالعات صلح ایران، روز سه شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. مهتاب حاجی محمدی دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.
مریم رضاصفت، راهبر دپارتمان کودک و نوجوان گردشگران پایدار گیل، اظهار داشت: ما بررسی کردیم که در دنیا پطوری بچه ها را به موزه ها می برند؟ متوجه شدیم در بعضی کشورها، موزه ها از شهربازی برای بچه ها جذاب تر بود و سناریویی که برایشان تدارک دیده بودند، در ذهن آن ها ماندگار شده است. ما در بحث گردشگری کودک، دنبال این هستیم که کودک از مبحث گردشگری به درس زندگی برسد به طوری که مثلا کودکان در سفر چطور با عقیده مخالف خود مواجه شوند و سفر به آن ها خوش بگذرد؟
وی افزود: در حال حاضر تمرکز گردشگری کودک بیشتر روی تهران است. یکی از اهداف ما این است که گردشگری کودک در دسترس همه مناطق قرار گیرد. در شهرهای دوستدار کودک مانند رشت، پیاده راه فرهنگی برقرار است. ما بچه ها را در مقام مقایسه قرار نمی دهیم و فقط می خواهیم در کنار هم اذت ببرند. ما می خواهیم با گردشگری یک قدم به صلح نزدیک شویم.
در ادامه امیر سهرابی، طراح سفر و تجربه برای کودک و خانواده، ابراز داشت: ما در سفرهای خانوادگی، خانواده را به یک فضای پیرامونی می بریم. یک جستجوی لذت جویانه ما را به سمت سفر می برد. در سفر زیستنمان امکان غنی شدن می گیرد. سفر باید از درون خانواده بجوشد و از همین جا است که خانواده می تواند گفت و گوی مشارکتی خود در مورد سفر را شروع کند.
وی افزود: یکی از ظرفیت های شهرهای تاریخی، پیشه ها و مشاغل است. یکی از تهدیدات زندگی در کلان شهرها، مدل زندگی مصرفی است و بچه ها نمی دانند جهان چطور کار می کند. در شهرهای تاریخی همیشه بازار هست و بازار با شما صحبت می کند.
او ادامه داد: برای سفر چند کار را نباید انجام داد. اول؛ لیست بلندبالا تهیه نکنید. شما و فرزندتان نیاز به زمان دارید که برای فرزندتان لایه بسازید. مورد دوم، بازنمایی زدگی است و مورد سوم، تبدیل کردن فضای غنی به فضای کلاس درس است. سفر را کلاس تعریف نکنیم.