نشست "ابعاد روانی - اجتماعی حضور اتباع در ایران" برگزار شد
نشست "ابعاد روانی - اجتماعی حضور اتباع در ایران" روز چهارشنبه ۳۰ آبان در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "ابعاد روانی - اجتماعی حضور اتباع در ایران" به همت گروه روان شناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی و با همکاری انجمن روان شناسی اجتماعی ایران، روز چهارشنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۳ در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. مجید صفاری نیا دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.
ماندانا تیشه یار، استاد روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی، اظهار داشت: عنوان سخنرانی من، از خوزستانی ها تا افغانستانی ها است. جنگ تحمیلی که آغاز شد، مردان جنوب با دستان خالی ایستادند تا مقاومت کنند و زنان و بچه ها و سالمندان راهی فلات مرکزی ایران شدند. خانواده های مهاجر در شهرهای کوچک و بزرگ با مشکلات تازه ای مواجه شدند. از یک سو مهاجران که همه چیز خود را جا گذاشته بودند و مجبور بودند کارهای خرد برای خود دست و پا کنند و از سوی دیگر، ساکنین شهرها می گفتند که این جنگ زده ها شهر را شلوغ کرده اند. بعد از جنگ، بسیاری از خوزستانی ها به شهرهای خود برگشتند.
وی افزود: رفت و برگشت افغانستانی ها هم در طی این سال ها ادامه داشته است. این روزها شاهد انداختن همه کاستی های اجتماعی و اقتصادی بر گردن مهاجرین از سوی دولت هستیم. اینک گاه آن رسیده است که روشنفکران جامعه ایران توضیح دهند که افغانستانی ها از بد حادثه و از روی مجبوری به ایران آمده اند. باید مردم بدانند که بی تدبیری دولت ها در تصمیم گیری های حوزه مهاجران، مشکلات امروز را به دنبال داشته است. این وظیفه ما است که به کودکانمان بیاموزیم که از هموطن خوزستانی تا وطندار افغانستانی، همگی پاره تن ما هستند.
در ادامه کامیاب تجاسب از دانش آموختگان مدیریت، ابراز داشت: موضوع اتباع، یکی از دغدغه های مردم ما است. مسئله ما بیشتر به حکمرانی بر می گردد و حکمرانی باید در مسئله اتباع پاسخگو باشد. اتباعی که به صورت قانونی آمده اند، مشکل چندانی با آن ها نداریم اما مردم اتباع غیر قانونی را نپذیرفته اند. ما حتی آمار دقیقی از افاغنه در کشور نداریم. به همین دلیل برنامه ای هم برای بازگرداندن اتباع نداریم.
وی افزود: البته ما هیچ وقت صدای آن طرفی ها(افغانستانی ها) را نشنیده ایم. ما امروز هیچ رسانه ای نداریم که آن ها هم بیایند و از مشکلات و مسائلشان صحبت کنند. ای کاش فرصتی بود و ما از اراده جمعی کمک می گرفتیم و به نتیجه می رسیدیم که با اتباع چه برخوردی داشته باشیم. من محور را بیشتر در سوء مدیریت می بینم. امیدوارم تدابیری اندیشیده شود که هم حرمت اتباع حفظ شود و هم منافع ملی در نظر گرفته شود.
در ادامه رسول صادقی، استاد جمعیت شناسی دانشگاه تهران، بیان داشت: ما در درجه اول راجع به انسان صحبت می کنیم. ما در بحث مهاجرین افغانی خیلی تحت تاثیر فضای رسانه ای قرار گرفته ایم. بخشی از مهاجرین افغانی کسانی هستند که چندین دهه است که در ایران زندگی می کنند. اما چرا این موضوع الان به عنوان چالش مطرح شده است؟
وی افزود: جریان مهاجرت افغانستانی ها از نوع مهاجرت های اجباری بوده و جزء جریان های پایدار بوده است. در حالی که تصور حوزه سیاستگذاری این بوده که این یک جریان موقت و گذری است. سیاستگذار در مقاطع مختلف سیاست های مختلف را دنبال کرده است. در ۹۶ کشور دنیا مهاجرین افغانستانی وجود دارند اما بیشترین آن ها در کشورهای ایران و پاکستان حضور دارند. مهاجرت از افغانستان یک نوع استراتژی بقا هم هست. الان فرهنگ مهاجرت در آن جامعه شکل گرفته است، بنابراین موج جدید مهاجرت افغان ها به ایران دور از انتظار نبود.
او ادامه داد: در همه جای دنیا بحث سیاست های مهاجرتی ذیل سیاستگذاری اجتماعی است. طردشدگی اجتماعی، رادیکالیسم ایجاد می کند. بحث ادغام اجتماعی در سیاست گذاری ها مطرح می شود.