به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "نگاهی تطبیقی به تصاویر عشق در دیوان شمس و دیوان حافظ" به همت موسسه سپهر مهر و با همکاری گروه زبان و ادبیات فارسی خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز دوشنبه ۳ دی ۱۴۰۳ در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

امیرحسین ماحوزی، استاد زبان و ادبیات فارسی اظهار داشت: مضمون بحث من، مقایسه صورت های عشق در دیوان های شمس و حافظ است. این دو قله بزرگ ادب فارسی، بلندترین کلید واژه آن ها عشق است. از نخستین غزل حافظ متوجه راه دشوار عشق می شویم. از نخستین غزل حافظ متوجه راه دشوار عشق می شویم. حافظ در تمام غزل هایش اشاره ای به روز الست می کند. برای حافظ، امانتی که برای بشر وجود دارد، انگار خود عشق نیست بلکه غم عشق است. در جهان بینی حافظ، عشق آغاز کائنات و مقصود آفرینش هم هست. حافظ در بعضی جاها عشق را به جای رندی قرار می دهد. تقابل عقل و عشق را همه جا در شعر حافظ می بینیم. عشق برای حافظ مرکز گیتی است. حافظ درون داریه عشق، سرگردان هم هست.

وی افزود: مولانا هم آغاز آفرینش را از عشق می داند. وقتی با دیوان شمس روبرو می شویم، این آدم دارد با عشق صحبت می کند. عشق زنده است و هر لحظه دارد کارهایی انجام می دهد. مولانا ستون اصلی جهان را عشق می داند. از نظر مولانا، دنیا بدون عشق زنده نمی ماند. در دنیای مولانا، عشق یک تجربه شخصی است که این گونه تجربه را کمتر در شعر حافظ می بینید. یکی از جذاب ترین لحظه های دیوان شمس، تجربه دیدار عشق است.

در ادامه، فریبا خادمی اجرای شعرخوانی پرداخت.