به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "سکه و روایت تاریخ" به همت گروه تاریخ و باستان شناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز شنبه ۱۵ دی ۱۴۰۳ در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. مجتبی باقرشاهی دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

صفورا برومند، عضو هیئت علمی پژوهشکده تاریخ، ابراز داشت: سکه ها به عنوان یک گونه ای از بقایای مادی از حوزه های تمدنی مختلف، به دلیل جنس خاصی که دارند کمتر در عمعرض فرسودگی قرار می گیرند، از ماندگاری بالایی برخوردارند. سکه های برای مطالعه، منبع دست اولی مناسبی به شمار می روند. هر حکومتی که تشکیل شده، اولین کاری که انجام داده، ضرب سکه بوده است که مشروعیت خودشان را اعلام کنند.

وی افزود: سکه شناسی عبارت است از دانش مطالعه یا گردآوری پول شامل سکه، پول کاغذی، ژتون و دیگر ابزارهای داد و ستد. پیشینه دانش سکه شناسی به عصر باستان باز می گردد. نشانه های آن را می توان در جامعه روم مشاهده کرد. از نخستین گردآوردندگان سکه در ایران، محمدحسن خان اعتمادالسلطنه وزیر انطباعات ناصرالدین شاه بود.

در ادامه فریدون آورزمانی، از باستان شناسان اظهار داشت: ارائه من در مورد سکه های ساسانی است. سکه اولی که بررسی می کنیم، سکه پوراندخت نام دارد که در اصل بوراندخت است. سکه های ساسانی کتاب کوچکی هستند که مطالب بزرگی را به طور واضح بیان می کنند. سکه دومی که بررسی می کنیم، سکه مهرداد اشکانی است. اشکانیان حدود ۵۰۰ سال بر ایران حکومت کردند. در این دوره دین غالب، دین مهری بوده است. سکه ی دیگر، سکه بهرام چوبین است، کسی که خدمات بزرگی به ساسانیان می کند ولی آن ها قدر نمی دانند.

در ادامه اکبر قوامی، از باستان شناسان بیان داشت: آیین مهر آیین خیلی کهنی است و خاستگاهش در فلات ایران زمین است. مهر در اوستا از آفریدگان اهورا مزدا محسوب شده است. آیین مهر را در شاهنامه هم می توان مشاهده کرد. هر سکه را می توان دفتری از اسرار فرهنگ و هنر دوره مربوطه دانست. اولین دوره ضرب سکه در ایران باستان، دوران هخامنشی بوده است. در زمان هخامنشیان، آیین مهر جایگاه و پایگاه عمیقی داشته است.