به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "حقوق و هویت شهر" به همت موسسه فرهنگی میراث و معماری و با همکاری ایکوم ایران و خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز یکشنبه ۷ بهمن ۱۴۰۳ در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.علیرضا قلی نژاد دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

غلامرضا کامیار، حقوقدان و مدرس دانشگاه، اظهار داشت: رد پای مربوط به هویت در برخی از فصول قانون اساسی بازتاب یافته است. مسئله هویت با تعریف رابطه تنگاتنگی دارد. ما مفهوم حقوقی هویت را از تعریفی که فلاسفه از هویت ازائه داده اند، وام می گیریم. حقوق نقش خادم را در مسئله هویت دارد. حقوق، تنظیم گری می کند . مفاهیم را سامان می دهد.

وی افزود: از دو بعد هویت کالبدی و هویت فرهنگی، می توان شهر را مورد بررسی قرار داد. هویت کالبدی، ملموس و هویت فرهنگی یک امر ناملموس است. در ارتباط با کالبد؛ وقتی وارد شهری می شویم، قبل از دیدن مردم، با دیدن بناها می توانیم به فرهنگ و آداب و رسوم مردم پی ببریم. شهر با ما صحبت می کند. در مورد رابطه نظم و قانون؛ گاهی اوقات خود ناظم بی نظمی ایجاد می کند. بعضی وقت ها قانون هم می تواندبی عدالتی ایجاد کند مانند ماده صد شهرداری. در حوزه قانون تقسیمات کشوری هم، مسئله تبدیل روستاها به شهرها به صورت لجام گسیخته ای اتفاق افتاد. قانون گذار باید هنرمندانه بین حقوق عمومی و حقوق خصوصی پیوند برقرار کند. جنس قانون خشن است و اگر قوانین ما بخواهد منعطف شود، باید به سمت عرفان حقوقی حرکت کنیم.

او ادامه داد: در حوزه هویت فرهنگی؛ شهر جایی است که تمدن بر توحش تفوق پیدا کرده است. اما چرا قانون گریزی در شهرها اتفاق می افتد؟ بخشی از آن، به مسئله تخیلی بودن برخی قوانین بر می گردد که تحقق ناپذیرند. در مجموع، با تمام تلاش هایی که قانون گذار انجام داده است، ما با یک واقعیت انکارناپذیر به نام شهرهای وحشی روبرو هستیم.