به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "میراث ناملموس و هویت شهر" به همت موسسه فرهنگی میراث و معماری و با همکاری ایکوم ایران و خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز یکشنبه ۱۴ بهمن ۱۴۰۳ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. علیرضا قلی نژاد پیربازاری دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

سید احمد محیط طباطبایی فعال حوزه میراث فرهنگی، ابراز داشت: فرهنگ تعریف های مختلفی دارد. میراث فرهنگی، آن بخش از فرهنگ است که زنده است. فرهنگ معنوی بخشی از فرهنگ ناملموس است. آن چه که به عنوان فرهنگی مادی باقی مانده، متأثر از میراث ناملموس است. میراث ناملموس ما فرهنگ ما را شکل می دهد و هیچ وقت قابل سنجش نیست. آن چه که سنجیده می شود فرهنگ مادی است که نام آن را تمدن گذاشته اند.

وی افزود: شهرنشینی یا مدنیت، ناشی از تحولاتی است که انسان در حوزه تفکر و اندیشه اش صورت داده است. شهر جایی است که در آن کار اختصاصی می شود. شهر جایی است که تمام رفتارهای ما سازمانی می شود. تحولات شهرنشینی ناشی از تحولات فرهنگی است.

او ادامه دد: هویت یک امری است که در دراز مدت و در یک جغرافیای معین برای گروهی از مردم ساکن آن جا شکل می گیرد. هویت ملی در دراز مدت شکل می گیرد و شاخص هایی دارد که بعضی از آن ها به شهر مربوط می شود. یکی از شاخص های هویت ما، تساهل و تسامح است. هویت رسمی زمانی هویت ملی می شود که تداوم پیدا کند. وقتی به شهر می رسیم، در درون این شهرها یک هویتی شهری وجود دارد که متأثر از هویت های فرهنگی است. باورها شهر را شکل می بخشند.

محیط طباطبایی اضافه کرد: فرهنگ زیربنای توسعه جوامع بشری از اول تا به امروز است. توسعه پایدار توسعه ای است که زیربنایش فرهنگ ناملموس باشد. بزرگ ترین بخش فرهنگ، میراث ناملموس است. میراث ناملموس بخش مهمی از حفظ و پایداری حیات است.