به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، آیین "یادبود استاد ابراهیم پور داود" به همت انجمن فرهنگی افراز، گروه تاریخ و باستان شناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی و انجمن باهمستان، روز پنج شنبه ۱۸ بهمن ۱۴۰۳ در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. مینا امیر آفتابی اجرای این مراسم را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این مراسم در ادامه می آید.

در ابتدا، محمود فاضلی بیرجندی از پژوهشگران تاریخ ایران، ابراز داشت: زمان تولد استاد پور داود در زمان ناصرالدین شاه قاجار بوده است. زندگی او را به دو بخش کلی می توان تقسیم کرد. یکی، از آغاز زایش تا ۱۳۰۴ و دیگری، از ۱۳۰۴ تا ۱۳۴۷. او در رشت به دنیا آمد و درس حوزوی خواند و بعد به تهران رفت و طب خواند. بعدا چند سال به لبنان و فرانسه رفت. طبع شعر در نوجوانی اش خود را نشان داد. او شعرهای میهنی پر سوز و گداز می سرود.

وی افزود: پور داود در اروپا با همکاری بعضی دیگر از ایرانیان، روزنامه ایرانشهر را منتشر کرد. در فرانسه درس حقوق می خواند اما همه را رها کرد و به سمت تاریخ و فرهنگ ایران رفت و به سمت هندوستان شتافت و سخنرانی های زیادی در مورد فرهنگ باستانی ایران ایراد کرد و بعد به آلمان رفت. بعدها به تهران آمد و در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد و تا سال ۱۳۴۶ این تدریس ادامه داشت تا بازنشست شد و یک سال بعد از بازنشستگی فوت کرد. کار برجسته او، برگرداندن اوستا به زبان فارسی امروز است. او تعصبی در نگارش و متن هایش نداشت.

در ادامه، ابوالقاسم اسماعیل پور مطلق استاد دانشگاه شهید بهشتی، بیان داشت: یاد استاد پور داود را گرامی می دارم. او جزء بنیانگذاران است. بنیانگذارانی که در عرصه فرهنگ ایران زمین گام برداشته اند. تعداد اندکی از اساتید هستند که می توان از آن ها به عنوان استادان بنیانگذار نام برد. مجموعه اوستا شناسی به نام ابراهیم پور داود رقم خورده است. او خدمت به فرهنگ باستانی ایران و به ویژه دانش اوستاشناسی را برگزید. وی دانشمند فرهیخته ای در زمان خود بود. او را باید یکی از گنجینه های فرهنگ و ادب فارسی قلمداد کرد.

وی افزود: در بحث دین شناسی و اسطوره شناسی هم می توان استاد را بنیانگذار در نظر گرفت. او پیشاهنگ اسطوره شناسی است.

در ادامه، پدرام سروش پور از موبدان زرتشتی، اظهار داشت: از برگزارکنندگان این مراسم سپاسگزاری می کنم. بی شک ابراهیم پور داود یکی از تاثیرگذارترین از اندیشمندان و پژوهشگران تاریخ ایرتن بوده است. همان گونه که فردوسی زبان فارسی را زنده کرد، او نیز زبان و فرهنگ اوستایی را زنده کرد. او معتقد بود که باید به ریشه ها برگردیم و وی اوستا را بار دیگر به همه ایرانیان معرفی کرد. کهن ترین آموزه های زرتشتی به زبان اوستایی کهن نوشته شده است.

وی افزود: دانش اوستایی در حال کم رنگ شدن بود و کسی مانند ابراهیم پور داود این بدانش را بخود ایران برگرداند. ما باید جایگاه دین و دانش را به درستی بشناسیم. دین اگر به دانش حرمت نگذارد، به حاشیه می رود.

در ادامه، اصغر دادبه استاد زبان و ادبیات فارسی، ابراز داشت: ما در جهان استثنا هستیم، هم به لحاظ عظمت فرهنگی و هم از این جهت که از سوی خویش و بیگانه مورد هجوم هستیم. فهم متن کار فرهنگ ایران بود و شیوه تاویلی که بزرگان ما وارد بودند، در مسئله قرآن شناسی هم وارد شد. ابراهیم پور داود در زمان خودش کاری که می شد را کرده است و دشوار است ادامه دادن کار بزرگ کردن.

وی افزود: در چهار سده نخستین، ما زبان مان را انتخاب کردیم و هویت ملی مان را بازسازی کردیم و به برکت این پیوستگی، شاهنامه پدید آمد. از قرن پنجم به بعد فکر آزاد فلسفی درگیر ایدئولوژی می شود. هویت ملی به سان ماده مبهمی است که وقتی زبان ملی بر آن عارض شد، تشخص پیدا می کند. نگذاریم زبانمان که مورد هجوم است، از بین برود. زبان ما حاوی تمام فرهنگ ما است. نشان دادن ارزش های فکری و فرهنگی آن چه که نیاکان ما به جهان عرضه کردند، کار بزرگی است.