از سلسله نشست های متن شناسی، نشستی به مناسبت انتشار چاپ انتقادی و ترجمه تازه ای از بوف کور در فرانسه برگزار شد

از سلسله نشست های متن شناسی، نشستی به مناسبت انتشار چاپ انتقادی و ترجمه تازه ای از بوف کور در فرانسه، روز شنبه ۲۰ بهمن در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، از سلسله نشست های متن شناسی، نشستی به مناسبت انتشار چاپ انتقادی و ترجمه تازه ای از بوف کور در فرانسه، به همت خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز شنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۳ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. وحید احمدی دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

در ابتدا، کامیار عابدی نویسنده و منتقد ادبی، اظهار داشت: بین دهه ۱۲۵۰ تا دهه ۱۲۷۰ عده ای از دانشوران چشم به جهان گشودند که این ها عمدتا دغدغه اصلی شان زبان فارسی و تاریخ ایران بوده است. این گروه را به عنوان پدران بنیادگذار ایران می توان نام برد. پروژه این گروه در درجه اول ایران بوده و همزمان با آن مسئله فرهنگ هم داشتند.

وی افزود: صادق هدایت در فراسنه درس خواند و بر ادبیات فرانسوی مسلط بود. در نوشته های هدایت، مکتب های جدیدتر ادبیات اروپایی وسیع تر از گذشته بروز پیدا می کند. هدایت ویژگی های شاخصی شاخصی دارد. او به طور اختصاصی متمرکز بر آفرینش ادبی یعنی داستان نویسی است. او قوه طنزگرایی و طنزنویسی هم دارد. او یکی از پیشگامان نقد ادبی جدید بود. قبل از او نقد ادبی به معنای واقعی شکل نگرفته بود. هدایت به لحاظ ادبی و فرهنگی بسیار انسان جستجوگر و پرتلاش بود و فراتر از زمانه خود حرکت می کرد.

در ادامه، ناصر نبوی مدرس زبان و ادبیات فرانسه ابراز داشت: بوف کور از معدود آثار ادبیات معاصر ما است که در جهان جایگاه مهمی پیدا کرده و محبوبیت به دست آورده است. شاید مهم ترین دلیل محبوبیت بوف کور آن است که اساسا داستانی غربی است. سه ترجمه از بوف کور به زبان فرانسوی انجام گرفته است. ترجمه سباستین ژالو جدیدترین ترجمه بوف کور است که او دو سال وقت خود را برای این ترجمه گذاشته است.

در ادامه، سید اشکان خطیبی، مترجم و مدرس دانشگاه، بیان داشت: نسخه ای که اساس در ترجمه بوف کور در این چاپ انتقادی بوده، نسخه بمبئی است و سباستین ژالو توضیح می دهد که چرا نسخه بمبئی را معیار قرار داده است. او به تفصیل از نقطه گذاری بوف کور می گوید. او به ما ثابت می کند که الزاما بهترین نسخه، آخرین نسخه نیست. او بینش تکوینی دارد.

وی افزود: ما گمان کردیم که دروه معاصر هنوز چندان جزء تاریخ به شمار نمی آید و گمان کردیم که دوره معاصر یک نهاده دم دستی است. کار ژالو برای ما یک مدل و نمونه است. می توان برای این کار، نام آراستاری را پیشنهاد کرد.

در ادامه، محمد نجابتی طی یک پیام ویدیویی از نحوه همکاری خود با سباستین ژالو در تهیه این کتاب گزارشی ارائه داد.

اخبار

اخبار صفحه نخست

تاریخ نگارش: ۱۴۰۳/۱۱/۲۰

کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت و محتوای آن متعلق به خانه اندیشمندان علوم انسانی است.