به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، آیین نکوداشت "دکتر محسن(سعید)محبی)" به همت خانه اندیشمندان علوم انسانی و اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران، روز شنبه ۲۷ بهمن ۱۴۰۳ در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. خلاصه ای از گزارش این مراسم در ادامه می آید.

در ابتدا، غلامرضا امامی طی یک پیام صوتی، ابراز داشت: دریغا که به صورت حضوری در این مجلس حضور ندارم. من جز صدق و صفا و محبت و وفا چیزی از محسن محبی ندیدم و از او می خواهم همچنان به راهش ادامه دهد.

در ادامه، محمد جلالی مدیر گروه حقوق خانه اندیشمندان علوم انسانی، اظهار داشت: امروز نکوداشت یکی از چهره های عظیم حوزه حقوق است. امروز اینجا به پاس قدردانی از خدمات استاد محبی جمع شدیم. او هم در عرصه نظر و هم عرصه عمل حقوق صاحب تأمل و نظر است. او خدمات شایانی را در دفاع از منافع ایران و دانشجوپروری داشته است. یکی از اهداف خانه اندیشمندان علوم انسانی، پاسداشت زحمات استادان در عرصه های مختلف است. ما هم در گروه حقوق مفتخر بوده ایم تا به این لحظه برای بیش از ۲۰ نفر از مفاخر حقوق ایران، مراسم های نکوداشت و بزرگداشت برگزار کنیم.

در ادامه، سید قاسم زمانی دبیر علمی این همایش، ابراز داشت: در عصری به سر می بریم که هوش مصنوعی بر اغلب ابعاد زندگی ما دارد تاثیر می گذارد، امیدوارم در چنین دورانی اخلاقی بودن انسان به حاشیه رانده نشود. قبل از هر چیز انسان موجودیتی اخلاقی دارد. غرض از برگزاری چنین مراسمی، نکوداشت مقام شامخ علمی استاد است و منفعت آن شامل جامعه علمی می شود. از مطالبی که برای این همایش دریافت شد، ۵۰ مقاله و ۸ دلنوشته مورد تایید قرار گرفت. برای استاد طول عمر بسیار و همچنان افتخارآمیز آرزو می کنم و امیدوارم برای سایر اساتید هم این چنین مراسمی برگزار کنیم.

در ادامه، بهمن عشقی مشاور عالی اتاق بازرگانی تهران، بیان داشت: ۲۰۰ سال است که درگیر تلاشیم که با حاکم قدرت را توزیع کنیم. یکی از مراکز توزیع قدرت، عدالت خانه بوده است و ایرانی ها تلاش کرده اند که دستگاه دادگستری راه بیندازند. کارهایی که استاد محبی در دهه ۸۰ کرده، این بوده است که از طرف مدنی ترین نهاد ایران تلاش کرد با قدرت حاکمه در امر داوری و قضاوت شریک شود. باید به تمام حوزه ها به کم کردن مسئولیت های حکومت تلاش کرد.

در ادامه، سید حسین صفایی از حقوقدانان طی یک پیام تصویری اظهار داشت: از برگزارکنندگان این مراسم تشکر می کنم. این گونه مراسم ها تجلیل علم است و تشویق جوانان است که دنبال علم بروند. استاد از دوستان قدیمی بنده هستند و سال ها با وی معاشرت داشته ام. وی حقوقدانی برجسته و کم نظیر است. در جاهای مختلف با او همکاری داشته ام. دقت و مهارت او را در کارها نظاره گر بودم.

در ادامه، محمدرضا ضیایی بیگدلی استاد حقوق، بیان داشت: استاد محبی را اولین بار در سال ۶۵ و زمانی که معاونت دفتر خدمات حقوقی بود، ملاقات کردم. در همان برخورد اول گویی سال های سال با هم دوست بودیم. دوستی ما ادامه داشته تا این که از او خواهش کردم در دوره دکتری حقوق بین الملل به اتفاق در کلاس درس حاضر شویم و کلاس های پر باری تشکیل دادیم. استاد انسانی چند وجهی است. وجه اول او اخلاق است. وجه دومش حقوق و وجه سوم و مغفول مانده اش، ادبیات است.

در ادامه، محمد نهاوندیان معاون اسبق رییس جمهور، ابراز داشت: استاد محبی را بیش از ۲۰ سال است که از نزدیک می شناسم. او را به سبب تلاش فداکارانه ای که در عرصه بین المللی در حراست از شرف، عزت و حقوق ملی ایفا کرد، به عنوان پهلوان هماوردی در عرصه حقوق بین المللی می شناسم. وقتی پرونده ما به دیوان بین المللی دادگستری رفت، پیروزی بزرگی به دست آمد که متاسفانه به دلیل رقابت های جناحی و سیاسی در موردش چندان بحث نشد. لازمه حضور عزتمندانه و پیروزمندانه در عرصه بین الملل، علم، حلم و شجاعت است. دوگانه مذاکره و عدم مذاکره، دوگانه کاذبی است و باید از دوگانه مذاکره عزتمندانه و مذاکره رذیلانه صحبت کرد. ما از توانایی های استاد در مرکز داوری اتاق استفاده کردیم. یکی از مشکلات اساسی اقتصاد ما، بالا بودن هزینه مبادله است و دیگر، هزینه حقوقی. مرکز داوری یکی از اهدافش این بود که هزینه حقوقی فعالیت در اقتصاد ایران را کم کند.

در ادامه، ماشاءالله شمس الواعظین از روزنامه نگاران، بیان داشت: قریب به ۴۰ سال با محسن محبی دوستی و همکاری داشته ام. او مشاور پنهان مجله ما و معمولا نگاه خیلی پخته ای داشت. او هنگامی که از دسته بندی کار تخصصی داوری و حقوق خارج می شود، در حوزه تمدنی ایران شخصیتش برجسته می شود. ترجمه های و مطالب وی عمدتا مربوط به غرب آسیا است و درخشان ترین دفاعش از حقوق ملل، دفاع از ملت مبارز فلسطین است.

در ادامه، محمدرضا علیپور معاون دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علوم و تحقیقات، ابراز داشت: استاد محبی با الهام از وظیفه گرایی کانت، همیشه اخلاقی رفتار کرده است حتی اگر نتیجه نهایی، برای شخص او نامطلوب بوده باشد.

در ادامه، پوریا عسکری استاد حقوق دانشگاه علامه طباطبایی، اظهار داشت: من کوچک ترین شاگرد استاد محبی هستم و به شاگردی استاد می بالم. من از او تفکر انتقادی آموختم. از ابزارهای تفکر انتقادی، فلسفی اندیشیدن است. او انسانی صمیمی و به غایت طناز است. هم چنین برای او ایران عزیز است و البته با دلیل ایران برایش عزیز است.

در ادامه، محمد خزاعی، سفیر پیشین ایران در سازمان ملل، ابراز داشت: این مجلس، مجلسی بسیار عزی و نورانی است چون مجلس یزرگداشت عدالت و حقوق انسان ها است. استاد محبی مردی ادیب، عارف، اهل سلوک، دانشمند، حقوقدان و بسیار متواضع و اخلاقی است. یکی از بخش هایی که او در آن تاثیرگذار بوده ، ICC(اتاق بازرگانی بین المللی) بوده است. وی یکی از داوران بین المللی منتخب ICC برای دو دوره بوده است. قوام و دوام ICC در ایران امروز مدیون زحمات او نیز هست.

در ادامه، حمیدرضا علومی استاد دانشگاه علامه طباطبایی، بیان داشت: حقوق دانش هنجاری است که از بایدها و نبایدها سخن می گوید. کاربست حقوق موجب مدیریت و کاهش ریسک ها در حوزه فعالیت های اقتصادی می شود. محسن محبی شخصیت ارزشمندی است که یکی از موفق ترین چهره ها در ایجاد پل بین جامعه حقوقی و جامعه اقتصادی کشور بوده است. او به غایت در فن حقوق مهارت و تبحر خاصی دارد. نقش ماندگار وی، دفاع از عدل و داد است.

در ادامه، مهدی مسعودی آشتیانی رئیس اسبق شورای شهر آشتیان، ابراز داشت: استاد در فروتنی کم نظیر است. از فرماندار و شهردار آشتیان درخواست داریم مراسم نکوداشتی برای استاد در آشتیان برگزار شود.

در ادامه، فایزه محبی فرزند محسن محبی، اظهار داشت: پدر ما فراتر از یک پدر دلسوز و حقوقدان برجسته بوده و تاثیر بسیار عمیقی بر زندگی داشته است. از پدر آموختیم که زندگی یک فرصت است و انسان های بزرگ با امید و تلاش راه خود را پیدا می کنند. لازم می دانم از مادرم نیز قدردانی کنم که همواره در کنار ما بوده است. با افتخار از پدرم یاد می کنم که در زندگی چراغ راه ما بوده است.

در ادامه، محسن محبی اظهار داشت: از همه برگزارکنندگان این مراسم صمیمانه تشکر می کنم. افتخار می کنم که از خطه فرهنگ پرور آشتیان هستم. می خواهم قدری در مورد ارتباط حقوق و ادبیات صحبت کنم. هم ادبیات و هم حقوق یک دغدغه دارند و آن آزادی و عدالت است. حقوقدان ها و ادیبان باید یکی از این دو را برگزینند. در یک جا این دو گوهر جمع می شوند و آن در هدف از حقوق است. هدف حقوق، تنظیم روابط اجتماعی و جلوگیری از هرج و مرج است. عدالت سخت تر و شریف تر از آن است که حقوق از عهده آن برآید. اگر به آثار بزرگ ادبی نگاه کنید، این دغدغه های شریف(آزادی و عدالت) در جان شریف این نویسندگان است. آزادی با قانون قابل مدیریت است. عدالت هم بدون آزادی به توزیع فقر می رسد. آزادی وظیفه حقوقدانان است. اگر حقوقدانان به ادبیات رو کنند به کمک قانون می توانند دغدغه ادبیات را محقق کنند.