به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "فروردینگان خورشید" به همت موسسه فرهنگی هنری خورشید راگا و با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز سه شنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۳ در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. حامد بصارتی اجرای این مراسم را برعهده داشت.

در ابتدا، هنگامه آشوری استاد زبان و ادبیات فارسی، اظهار داشت: پیش در آمد این جشن از پیش از نوروز شروع می شود. در روایات هست که انسان در نوروز خلق شده است. جشن نوروز توأمان با تفکر مرگ و زندگی شروع می شود و ادامه پیدا می کند. سرآمد جشن های ما جشن نوروز است که عمرش با عمر این سرزمین و ملت برابری می کند. در طول تاریخ، بسیاری از اقوام مهاجر بوده اند که کمر به نابودی فرهنگ و زبان این مردم بسته اند اما موفق نشده اند. نوروز خودش فاقد مبدأ تاریخی است. ازز مان بر تخت نشستن جمشید، روز نو به نوروز تبدیل می شود. تا قبل از نوروز، آدمیان زمان را اساطیری نگاه می کردند.

در ادامه، آرین اکبری مدرس موفقیت به صورت علمی، بیان داشت: ایران قدمت، سابقه و اعتبار زیادی دارد. هم چنین موقعیت استراتژیک خاص و منابع طبیعی زیادی دارد. بهره هوشی مردمانش هم بالا است و با این اوصاف ما لایق جایگاه بهتری در جهان هستیم. جهان امروز فرصت جبران اشتباهات کمتری برای ما گذاشته است. سوشیال مدیا چاقوی دو لبه در نشر آگاهی و جهل است. جامعه ما جزء خرافاتی ترین جوامع دنیا به شمار می رود. امیدواریم یک ایران لایق و سزاوار نام ایران بسازیم.

در ادامه، عبدالحمید ضیایی از شاعران و پژوهشگران کشور، ابراز داشت: خیلی ها به مفهوم وطن و وطن دوستی نقد وارد کرده اند. شاعرانی مانند اخوان غرولندهایی در مورد وطن دارند. اما اگر حتی یک متفکر نقاد باشید، باز هم حدی از ناسیونالیسم دقیق و قابل دفاع است. مفهوم وطن می تواند بسیاری از خرده هویت ها را گرد هم بیاورد. هیچ کس از فاشیسم و ناسیونالیسم افراطی دفاع نمی کند. در کنار همه نقدهایی که به مفهوم وطن می شود، ما باید تمام روان مان را معطوف به ایران کنیم.

در ادامه، شروین وکیلی، نویسنده و پزوهشگر، بیان داشت: فروردینگان جشن ماه فروردین است و نام خیلی جالبی دارد به نام روان نیکان و ایده کلی آن این است که مردمان مقدس هستند. الان فراوان کسانی را می بینیم که مردم را خوار می شمارند. حدود ۵۰ کتاب در مورد خلقیات ایرانیان نوشته شده است و کتاب های پر فروشی هم بوده اند اما اکثرا از ایرانیان بدگویی کرده اند. مردم رکن هستند و این در شعر شاعرانی مانند سعدی هم دیده می شود. مردم ایران زمین قابل انکار نیستند، بلکه هستند و بیدارند.