به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست «دیدار و گفتگوی صمیمانه با استادان برجسته علوم ورزشی» به همت گروه ورزش خانه اندیشمندان علوم انسانی و با همکاری پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، روز سه شنبه ۱۶ اردیبهشت در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. محمدحسن پیمان فر دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

فریده هادوی از استادان برجسته علوم ورزشی اظهار داشت: من حدود نیم قرن است که در عرصه ورزش مشغول به فعالیت هستم. اول به عنوان بازیکن بسکتبال و شنا فعالیت کردم. بعدها در حوزه علمی با دانشگاه های مختلف همکاری کردم. عضو شورای عالی تدوین کتب درسی رشته تربیت بدنی هستم و الان هم به عنوان مدیر تیم های ملی بسکتبال فعالیت می کنم.

وی افزود: من قبل از اینکه وارد دانشگاه شوم، معلم مهد کودک بودم و ورزش کردن را به بچه ها می آموختم. من حدود ۳۸ کتاب دارم. اولین کتابم در مورد بسکتبال بود. مفتخر شدم جایزه قلم ماندگار را در حوزه تالیف کتب درسی از سوی وزارت آموزش و پرورش دریافت کنم. الان هم کتابی دارم می نویسم تحت عنوان معلم و معلمی در ورزش و تربیت بدنی. من از مسیر زندگی ام راضی هستم و اگر دوباره انتخاب کنم باز هم همین مسیر را می روم.

در ادامه، سید محمد کاظم واعظ موسوی، ابراز داشت: من سال ۱۳۷۴ از خارج از کشور برگشتم که روان شناسی ورزشی را راه اندازی کنم. من در استرالیا تحصیل و زندگی می کردم. در آن زمان مبلّغ زیادی در حوزه روان شناسی ورزشی در ایران نبود و فشار زیادی روی من بود. من روان شناسی ورزشی را تبلیغ می کردم. این تلاش ها باعث شد کمیته ملی المپیک، دفتری در حوزه روان شناسی ورزشی تاسیس کند که در سال ۸۳ تاسیس شد و از آن روز تا به حال، من دارم آن را اداره می کنم. تا الان در آن جا ۱۵۵ روان شناس ورزشی دوره دیده اند. من همچنین تعدادی کتاب در زمینه رفتار حرکتی و روان شناسی ورزشی تالیف و ترجمه کرده ام.

وی افزود: وقتی فهمیدم در معلمی کارآمد هستم، ادامه دادم. من متوجه شدم که می توانم بر زندگی مردم اثر بگذارم. متوجه شدم که معلمی ماموریت زندگی من است. در مدرسه و دانشگاه معلمی کردم و بعد از ۳۷ سال بازنشست شدم. ما در زمانه ای درس خواندیم که کتاب نبود، اگر هم کتابی بود، پول نبود که آن را بخریم و بیشتر جزوه می نوشتیم. الان برای هر موضوع ورزشی، کتاب های زیادی پیدا می شود. با امکاناتی که ما داشتیم، حداکثر تلاشمان را کردیم. انسان های سخت کوش در فضای سخت تربیت می شوند. الان انگیزه و علاقه دانشجویان علوم ورزشی کم شده است. قبلا دانشجویان علوم ورزشی علاقه خاصی به این رشته داشتند.

در پایان، استادان به ذکر خاطرات پرداختند.