به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "دیدار و گفت و گوی صمیمانه اهالی علوم سیاسی" به همت گروه علوم سیاسی خانه اندیشمندان علوم انسانی و با همکاری مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه، انجمن علمی مطالعات صلح ایران، انجمن ایرانی مطالعات غرب آسیا و انجمن علوم سیاسی، روز سه شنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۴ در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. سید نوید کلهرودی اجرای این مراسم را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

در ابتدا، جواد رنجبر درخشیلر نایب رئیس انجمن مطالعات صلح ایران، اظهار داشت: آرزو می کنم در دانشکده های علوم سیاسی، شاهنامه به عنوان یک درس اختیاری تدریس شود. شاهنامه در علوم سیاسی اهمیت بالایی دارد. یکی از داستان های مهم شاهنامه، داستان رستم و اسفندیار است. این داستان را می توان حماسی ترین داستان دنیا دانست. این یک داستان سیاسی است و پیچیدگی های نظری این داستان زیبا هنوز هم می تواند به ما کمک کند.

در ادامه، محمدرضا تاجیک استاد دانشگاه شهیدبهشتی، ضمن خواندن شعری، ابراز داشت: اتفاقات زیادی در ایران زمین افتاده است اما ایرانیان همیشه زبان ادب را انتخاب کرده اند. در شرایط کنونی کشور هم، من معتقدم زبان سیاسی مرسوم دیگر خیلی چیزی برای گفتن ندارد. زبان باید زبان زیباشناختی باشد. سیاست باید با هنر و زیباشناسی ممزوج شود.

در ادامه، حمیدرضا رحمانی زاده دهکردی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی به خواندن شعر پرداخت.

در ادامه، حسینعلی نوذری پژوهشگر علوم سیاسی، بیان داشت: بودن در هوای دوستان، دنیایی می ارزد. باعث خوشحالی است که پس از اتفاقات رخ داده، هنوز این خانه اندیشمندان علوم انسانی پابرجا است. ما اصحاب علوم سیاسی بسیار رنج کشیده ایم اما امید را نباید از دست داد. عرصه سیاست عرصه تلاش و تکاپو است. ما تلاشمان آن است که به نسل های آینده بگوییم علم سیاست اشرف همه علوم است. رسالتی که علم سیاست بر دوش ما گذاشته، رسالتی بس خطیر است.

در ادامه، سید علی طباطبایی به خواندن شعر پرداخت.

در ادامه، نمایشنامه ای در حوزه علوم سیاسی توسط دانشجویان این رشته اجرا شد. در این نمایشنامه هر یک از دانشجویان در نقش یکی از متفکرین علوم سیاسی ایران به ایفای نقش پرداختند.

در ادامه برنامه، پنلی با حضور پیشکسوتان علوم سیاسی ایران برگزار شد. مدیریت این پنل را ابوالفضل دلاوری برعهده داشت. در ابتدای این پنل، قاسم افتخاری استاد بازنشسته دانشگاه تهران اظهار داشت: اروپاییان بعد از آن که علم را به کار بستند، بزرگ ترین مشکل تضاد علم و دین بود. بعد از آن جنبش های مختلف اصلاح دینی به وجود آمد. اروپاییان در مرحله اول عقل را جانشین کردند و در مرحله بعدی علم و تجربه را.

در ادامه، دیدخت صادقی استاد دانشگاه آزاد اسلامی، اظهار داشت: من بعد از سال ها کار، سه محور را در رسالت استادی تشخیص دادم. اول این که استاد یک طلبه است و باید همواره علم و دانش خود را اضافه کند. دوم، انتقال دانش به نسلی که فردا را می سازد و سوم، همراهی با دانشجو است. استادی یک موهبت و فرصت است و هیچ شغلی با آن قابل مقایسه نیست.

در ادامه، علی اکبر امینی استاد بازنشسته دانشگاه آزاد به بیان خاطرات از زمان دانشجویی و تدریس پرداخت.

در ادامه، سید جلال دهقانی فیروزآبادی استاد دانشگاه علامه طباطبایی ضمن ذکر خاطراتی، بیان داشت: علم سیاست علم بسیار مهمی است. یک سیاستمدار نادان ممکن است ملتی را تباه کند. علم سیاست جهت دهنده علوم دیگر است. در رشته ما یک نوع نظریه زدگی افراطی حاکم است. متاسفانه در ایران علم سیاست مرجعیت علمی پیدا نکرده است.

در ادامه، علی اکبر علیخانی استاد دانشگاه تهران، ابراز داشت: این توفیق را داشته ام که به عنوان دانشجوی علم سیاست بیش از ۳۵ سال در این عرصه فعالیت کنم. عصاره سال ها فعالیتم را در گفت و گو و توافق می بینم. تمام مسائل بدون گفت و گو و توافق راه به جایی نمی برد. اگر استاد و دانشجوی علوم سیاسی توان گفت و گو با منتقد و مخالفش را نداشته باشد، اصلا سیاست را نفهمیده است. سیاست درست، هدف اصلی آن عدالت است. جوهره سیاست که بتواند عدالت را محقق کند، صداقت است و آن ساز و کاری را که هر دو را تضمین می کند، شفافیت است. آن چیزی که یک کشور را به توسعه و رفاه می رساند، جامعه مدنی و نهادهای مدنی است.

در پایان، افرازی زاده و زمردی دو دانشجوی علوم سیاسی به شعرخوانی و ذکر خاطرات پرداختند.