به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "سیر تکوین علوم اجتماعی در ایران" به همت گروه علوم اجتماعی خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز دوشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ در سالن خیام خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. غلامرضا غفاری دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

پرویز اجلالی، دانشیار جامعه شناسی موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی، اظهار داشت: ماجرای دانشگاه شیراز ابتدا از یک آموزشگاه بهداری شروع شد و این دانشگاه در سال ۱۳۳۵ تاسیس شد. سال ۱۳۴۱ دولت تصمیم گرفت دانشگاه بین المللی تاسیس شود و در نهایت دانشگاه پهلوی تاسیس شد. من تا سال ۱۳۵۶ دانشگاه شیراز بودم. این دانشگاه محسنات خوبی داشت. چیزی که مهم بود، این بود که این دانشگاه خیلی قدرت داشت و از رؤسای آن می توان اسدالله علم را نام برد. در دوران اوج این دانشگاه، دکتر نهاوندی رئیس آن بود.

وی افزود: تفاوت این دانشگاه با دانشگاه های دیگر در این بود که این دانشگاه بین المللی بود و تدریس به زبان انگلیسی انجام می گرفت و استادان و دانشجویان چند ملیتی داشت. این دانشگاه با سایر دانشگاه های جهان ارتباط داشت. هر دانشجویی که دانشجوی این دانشگاه می شد، ابتدا باید به دانشکده ادبیات می رفت. در کتابخانه دانشگاه، کتاب های همه جامعه شناسان مهم پیدا می شد اما درس ها خیلی سخت بود و بچه زمانی که کلاس نداشتند، از صبح تا شب کتابخانه بودند. هر کس معدل خوبی نداشت،حتی اگر با مقامات رابطه فامیلی داشت، اخراج می شد. در سال های آخر پهلوی، بزرگ ترین مشکل دانشگاه، سازمان امنیت بود که گاهی در دانشگاه دخالت می کرد.