به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "ورزش و تاب آوری اجتماعی در جهان پر التهاب" به همت گروه ورزش خانه اندیشمندان علوم انسانی و با همکاری انجمن جامعه ورزش و فرهنگ ایران، روز سه شنبه ۲۴ تیر ۱۴۰۴ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. محمدحسن پیمان فر دبیری این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

در ابتدا، مقصود فراستخواه، از جامعه شناسان کشور، اظهار داشت: یکی از فروض اصلی که ورزش و تاب آوری بر آن مبتنی است، بدن مندی است. در گذشته هم علم ابدان داشته ایم. ذهن در اندام ما جاری است. ورزش بدن مندی ذهن است. عواطف هم بدن مند هستند. در تربیت بدنی، این ذهن است که تقویت می شود و در ادامه خلاقیت به وجود می آید. تاب آوری یک توانایی ذهنی است که در تبریت بدنی بیشتر می شود. هر چه بدن را تربیت کنیم، ذهن هم ورزیده تر می شود. هر چه بدن اجتماعی فعال تر شود، ذهن اجتماعی هم نیرومند شود و این باعث تاب آوری اجتماعی بیشتر می شود. انواع تجربه های بدنی متنوع هستند از جمله تجارب مصرفی بدن، کاری، ارتباطی، استعلایی و تربیت بدنی. این ها ذهن ما را فعال می کنند و این جا تاب آوری روی می دهد.

وی افزود: ما در ورزش به فهمی تازه از قابلیت های خود می رسیم. در ورزش هم با خود موزون می شویم و هم با دیگران. در ورزش ما با کودک بدنمان گفتگو می کنیم و به سقف وجود خودمان می رسیم. در ورزش به تدریج اوج می گیریم. اصولا ورزش استعاره مناسبی است برای همه زندگی. تجربه ورزش تجربه بازی است. کمتر ورزشی است که با دیگری نباشد. در ورزش، دیگری یک فرصت است. حریفان بخشی از بازی و زندگی ما هستند و از اینجا تاب آوری اجتماعی شروع می شود. در ورزش نا اطمینانی وجود دارد، کسی نمی داند چه کسی برنده می شود. ورزش به ما می گوید قطعیتی وجود ندارد.

در ادامه، مجید خاتونی، جامعه شناس ورزش، ابراز داشت: ورزش در ساحت اجتماعی کارکردهای زیادی دارد. جامعه شناسی ورزش در مورد این مباحث ورود پیدا کرده است. از طریق ورزش به یک آمادگی جسمانی دست پیدا می کنیم. در بعد روانی هم ، آمادگی مقابله با استرس ها و چالش ها از دستاوردهای ورزش است. به نوعی ورزش را مکتب انسان ساز می بینند که از طریق آن قوانین و هنجارهای اجتماعی آموزش داده می شود. ورزش تمرین شناخت جامعه است. ورزش منشور همبستگی اقوام، ادیان و گروه های مختلف اجتماعی است. ورزش به راحتی ادیان را به صورت مسالمت آمیز در کنار هم قرار داده است. ورزش صدای گروه های مختلف جوامع است. شاید مصاحبه یک ورزشکار معروف بتواند نگاه ها را نسبت به یک تعرض و وحشی گری معطوف کند و کشورهای توسعه یافته بسیار خوب از این ویژگی استفاده می کنند.

وی افزود: مردم ما در یک جامعه اضطرابی زندگی می کنند. ورزش در اینجا می تواند کمک حال باشد. ورزش بر تاب آوری ذهنی و روانی افراد تاثیر می گذارد. ما جامعه ای کم تحرکی هستیم که ورزش در سبک زندگی اغلب افراد وجود ندارد. ما ورزش های دارای فلسفه بومی محلی مان را نیز فراموش کرده ایم. ما نگاه عمیقی به ورزش نداریم و یک نگاه سطحی وجود دارد. امیدوارم ورزش به یک گفتمان غالب در ساحت اجتماعی تبدیل شود.