به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "ابهام در تعریف صلاحیت حرفه ای و چالش های پرورش مشاور و روان درمانگر" به همت گروه روان شناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز پنج شنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۴ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

در ابتدا، فرشید مرادیان، دبیر علمی این نشست، ضمن مرور جلسات پیشین، اظهار داشت: به نظر می رسد هر صنفی وقتی می خواهد صلاحیت را تعریف کند باید یک مدل نظری داشته باشد که شایستگی چیست؟ سه موبفه اصلی در این زمینه عبارتند از توانش عقلانی، توانش مهارتی و توانش هیجانی. مراکز آموزش عالی در ایران در خوش بینانه ترین حالت صلاحیت عقلانی را فراهم می آورند. مراکز خصوصی صنفی در خوشبینانه ترین حالت صلاحیت مهارتی را فراهم می آورند. اما سوال این است که صلاحیت هیجانی چگونه و به چه طریق می تواند کسب شود؟

در ادامه، شهرام محمدخانی، استاد دانشگاه خوارزمی، ابراز داشت: روان شناسی فقط روان درمانی نیست، ما روان شناسی را فقط به اتاق درمان تقلیل داده ایم. یک استاد دانشگاه هم که روان شناسی تدریس می کند باید صلاحیت حرفه ای داشته باشد. آموزش هم صلاحیت لازم دارد. یکی از مهم ترین کارکردهای روان شناسی، پیشگیری است. سطح اختلالات بالا رفته است چون ما از اول پیشگیری را رها کردیم. ما یک رشته ی دانشگاهی روان شناسی داریم که یک رشته علمی است و هم چنین یک حرفه روان شناسی. در هر صنفی کسی که می خواهد وارد حرفه ای شود، باید به ارگانی که منصف بوده و صلاحیت داشته باشد مراجعه کند و صلاحیتش تایید شود اما در ایران مرکز صلاحیت سنجی هم خودش صلاحیت ندارد.

وی افزود: ما در این رشته با انسان سر و کار داریم. توصیه ای که من روان شناس انجام می دهم روی سرنوشت طرف تاثیر می گذارد. جوامع پیشرفته دو سطح صلاحیت را تعریف کرده اند. یکی، صلاحیت های عمومی که طرف حداقلی از سلامت روان را داشته باشد. هم چنین یک سری مهارت های پایه را هم داشته باشد. دیگری، صلاحیت های تخصصی است که شامل مهارت های ارتباطی و بین مردمی، درک احترام به تفاوت های فردی و فرهنگی، عملکرد حرفه ای(رفتار، ارزش و نگرش حرفه ای)، رعایت استاندارهای اخلاق حرفه ای و قانونی، تبحر در ارزیابی و تشخیص، تبحر در طراحی و اجرا و مداخلات درمانی، مداخلات جامعه نگر، مشارکت در فعالیت های میان حرفه ای و میان رشته ای و تفکر علمی و اهمیت دادن به پژوهش می شود. مهم ترین قابلیت ما روان شناسان باید تفکر انتقادی باشد.

او ادامه داد: دانشگاه های ایران روان شناس حرفه ای و روان درمانگر حرفه ای تربیت نمی کنند چون شرایطش را ندارند. مهم ترین کار روان شناسان پژوهش است، قرار نیست همه روان درمانگر شوند.