به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست "روایت تهران، از دیروز تا امروز" روز شنبه 19 مهر 1404 در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. بهناز پورخداداد مدیریت این نشست را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

در ابتدا کامران صفامنش، از اساتید معماری، اظهار داشت: ما دو دوره کالبدی خاص در تهران داریم. یکی در دوره ناصری و دیگری دوره رضا شاهی. حرکت اصلی تغییرات شهر بر اساس تغییرات ارتباطی است. امروز می خواهم بیشتر در مورد تهران معاصر صحبت کنم. امروز در مورد تهران گفتنی های زیادی هست. ما از سال های قبل تا به حال، پیشنهادات مختلفی برای تهران ارائه داده ایم که بعضی از آنان به نتیجه رسیده و بعضی هم نرسیده است. این روزها دارند در مورد تهران تصمیمات جدیدی می گیرند. الان شرایط طوری شده است که خوشبختانه هزاران نفر به موضوع تهران می پردازند. ثبت تهران قدیم را کوچه به کوچه و خانه به خانه شروع کرده اند.

وی افزود: از علت هایی که تهران برای من معنی دیگری دارد این است که ما 13 مرتبه خانه خود را در تهران عوض کردیم و تقریبا در تمام نقاط تهران زندگی کرده ام. الان دوباره قرار است در مورد شهر تهران طرحی درست کنند. من پیشنهاد دادم که مجلس مردم تهران درست شود که با انتخابات و مکانیسم معینی نمایندگان انتخاب شوند. همچنین به هر شهرداری که شناخته ام، پیشنهاد یک شورای تخصصی را داده ام.

او ادامه داد: شهر محل تمدن ساختن است. ما برای به دست آوردن علم و آگاهی به شهر می آییم. در تمام دنیا همه می خواهند شهرها را کنترل کنند اما من می گویم که شهر خودش تصمیم می گیرد. نحوه تصمیم گیری شهر، بسیار پیچیده است. شهر به مکان دانستن تبدیل می شود.

در ادامه احمد محیط طباطبایی، رئیس ایکوم ایران، ابراز داشت: باعث خوشحالی است که فعالیت های خانه اندیشمندان دوباره آغاز شده است. در مورد این که چه چیزهایی باعث شد که تهران به عنوان پایتخت انتخاب شود، باید گفت که مورد اول، موقعیت مکانی و ارتباطی است که تهران در یک موقعیت کلیدی قرار گرفته است. همچنین تهران دریک موقعیت استراتژیک قرار دارد و محصور در کوه هایی است که مانند یک دژ دورش را گرفته اند. مورد بعدی، وضعیت آبی است که تهران دارای رودخانه های کوچک زیادی بوده که آب فراوانی را جمع می کرده اند. معتقدم که انتخاب تهران یک جبر تاریخی بوده برای کسانی که دقیق فکر می کردند. با تمام خراب کاری هایی که در چندین دهه در این شهر انجام داده ایم، باز هم تهران قابل زیست است.

وی افزود: باید به دنبال این باشیم که حوزه فرهنگی را در شهرهای مختلف بالا ببریم. پایتختی تهران به آقامحمدخان قاجار بر می گردد که در کاخ گلستان تاج گذاری کرده و پایتختی را اعلام کرد. دو قرن پایتختی تهران، شرایط استثنایی را خلق کرد. بعد از اسلام، تهران طولانی ترین دوره پایتختی را داشته است. این دو قرن،دو قرنی است که دنیا تغییر کرد. تهران به لحاظ کمیت از نظر میراث فرهنگی، بالاترین آثار را دارد. تهران یک ظرفیت والا در گردشگری فرهنگی دارد. این شهر یک سرمایه استثنایی است. کاش کسانی روی طرح جامع تهران کار کنند که درک مناسبی از موقعیت تهران داشته باشند.

او ادامه داد: از 1286 تا 1305، ما شاهد تهران خاصی هستیم. 20 سال قانون بر شهر حاکم می شود و شهر پر از تماشاخانه، تئاتر، کتاب فروشی و مدرسه می شود. فضاهایی که نشان می دهد مردم حاکم شهر هستند. خیلی مهم است که مردم در قالب قانون بتوانند شهر را اداره کنند. ما شهری می خواهیم زنده، پویا و دل پذیر که برای زندگی ماسب باشد. وقتی نهادی مانند خانه اندیشمندان جای خود را از دست می دهد و مکانش را می گیرند، این یک نوع قهقهرایی مدنی است. شهر وقتی مردم در بسترش باشند، شهری آباد است.