به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، آیین نکوداشت «دکتر مجید صفاری نیا» به همت گروه روان شناسی خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز چهارشنبه ۳ دی ۱۴۰۴ در مجتمع رعد برگزار شد. خلاصه ای از گزارش این مراسم در ادامه می آید.

در ابتدا علی دلاور، استاد دانشگاه علامه طباطبائی طی یک کلیپ ویدیویی اظهار داشت: نام دکتر صفاری نیا با تعهد علمی و نوآوری دانشگاهی گره خورده است. من امروز از شاگردی یاد می کنم که خلعت استادی را به تن دارد وبه چهره ای اثرگذار در روان شناسی اجتماعی کشور تبدیل شده است. آن چه که امروز به عنوان یک کارنامه پر بار علمی در مقابل ما است، حاصل سال ها تلاش و پژوهش است. او با اشتیاقی وصف ناپذیر در کلاس های درس حاضر می شد. آن چه امروز موجب تکریم وی شده است، نش بی بدیل او در ساختن نهادهای علمی است. راه اندازی کارشناسی ارشد رشته روان شناسی اجتماعی یکی از کارهای او است. وی یک معمار آموزش دانشگاهی است. هم چنین بنیان گذار جایزه علمی رساله و پایان نامه های برتر در رشته روان شناسی اجتماعی است. موفقیت های وی جز با حمایت خانواده میسر نمی شد.

در ادامه، غلامعلی افروز، استاد دانشگاه تهران، ابراز داشت: چند نکته ای را در رابطه با بحث روان شناسی اجتماعی عرض خواهم کرد. چندین نفر در اروپا و آمریکا بیشترین نقش را در روان شناسی اجتماعی داشته اند. عملا نسل اول روان شناسان اجتماعی، اروپایی-آمریکایی بودند. مدتی بعد، افرادی مانندگاتمن روی نگرش ها کار کردند. رفتارهای ما بر نگرش ها و باورهای ما مبتنی شده است. در ایران اولین نفری که در حوزهاجتماعی کار کرد، دکتر غلامحسین صدیقی بود. وی موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی را بنا نهاد. این موسسه چند دپارتمان داشت که یکی از آن ها دپارتمان روان شناسی اجتماعی بود. استاد محمود صناعی کسی بود که روان شناسی اجتماعی را در ایران معرفی کرد. بعد از او، دکتر محمدعلی کاردان راه را ادامه داد. بعد از این،دکتر علی اکبر سیاسی گروه روان شناسی دانشگاه تهران را تاسیس کرد. دکتر صفاری نیا ادامه دهنده شاخص روان شناسی اجتماعی است. وی شخصیتی آمیزه از عطوفت و مهربانی دارد.

در ادامه، استاد دانشگاه علامه طباطبائی، بیان داشت: من در مقاطع ارشد و دکتری افتخار تدریس و راهنمایی دکتر صفاری نیا را داشته ام. صفاری نیا از همان سال های دانشجویی، فقط به دنبال اخذ مدرک نبود و دغدغه ارتباط علم با جامعه را داشت. پشتکار، خلاقیت علمی، احترام به اساتید، ثبات قدم، سخت کوشی ومسئولیت پذیری در مقابل علم، از ویژگی های وی به شمار می رود. مسیر علمی او نشان می دهد دانشگاه می تواند محل تولید اندیشه باشد نه صرفا تولید مدرک. خانه اندیشمندان علوم انسانی با برگزاری این مراسم نه فقط از یک فرد بلکه از یک رابطه موفق آموزشی تجلیل می کند.

در ادامه، احمد برجعلی، استاد دانشگاه علامه طباطبائی، اظهار داشت: اگر بخواهم یک تحلیل روان شناسی از دکتر صفاری نیا ارائه بدهم، باید بگویم که او یک طرح واره خودکارآمدی دارد. طرح واره دوم او، پیوندجویی و همکاری است. طرح واره سوم، هدفمندی و طرح واره چهارم، یادگیری و رشد است. طرح واره های پنجم و ششم، مسئولیت پذیری و وجدان کاری و نوع دوستی و کمک به دیگران است. صفاری نیا، دوست داشتنی، آرام بخش، خیرخواه، خالی از حسد و کینه و اهل کار تیمی است.

در ادامه، احمد علیپور، استاد دانشگاه پیام نور، ابراز داشت: من حدود ۲۲ سال پیش با دکتر صفاری نیا آشنا شدم. ما مسافرت های زیادی با هم داشته ایم. او یکی از افراد بسیار دوست داشتنی است که آدم دوست دارد با او سفر برود. دانشمندان می گویند انسان های موفق چند ساحتی هستند. دکتر صفاری نیا یک انسان چند ساحتی است. وی هوش کلامی بالایی دارد و راحت ارتباط برقرار می کند. هم چنین بسیار شوخ طبع است. هیچ از ارتباطاتش برای سود شخصی خود استفاده نکرده است. او تلاش زیادی کرده است که روان شناسی علمی و کاربردی را وارد تلویزیون کند.

در ادامه، خدیجه ابوالمعالی، استاد دانشگاه آزاد اسلامی، بیان داشت: من می خواهم از بیرون نگاهی به دکتر صفاری نیا داشته باشم و تصویری از نگاه دانشجویان و استادان نسبت به او ارائه کنم. مهم ترین ویژگی که دانشجویان او مطرح کردند، علاقه وی به رشد دیگران بود. دانشجویان در مورد او با عشق صحبت می کردند. او یک معلم پژوهشگر و دلسوز است و یک رسالت رشد محوری برای خودش تعریف کرده است. وی نه تنها نگاه آسیب شناسانه به مسائل اجتماعی دارد بلکه به سلامت اجتماعی هم اندیشیده است. این چندمحوری بودن ویژگی انسان های فرهیخته است. از نگاه دانشجویان، او در همدلی و مهربانی کردن زبانزد است.

در ادامه، حمید پیروی، استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران، اظهار داشت: من سال ۶۵ با دکتر مجید صفاری نیا رفیق شدم. او همیشه دوستان خود را حمایت اجتماعی می کرد. با مجید حال همه بچه ها خوب بود. او همواره محور فعالیت ها و برنامه ها بود. در دو مقطه سربازی و دانشگاه با مجید خاطرات خوبی داشتیم. وی یک آدم آرام و منطقی است که موفقیت دیگران را تحسین می کرد. با مجید حال آدم خوب می شود. تا قبل از خانه اندیشمندان، برای بزرگان در زمان ممات بزرگداشت برگزار می شد اما الان به همت این خانه، در زمان حیات بزرگان، نکوداشت برگزار می شود.

در ادامه، صبا صفاری نیا، فرزند مجید صفاری نیا طی یک کلیپ ویدیویی ابراز داشت: من با پدرم رابطه خیلی نزدیکی دارم و تبادل اطلاعات انجام می دهیم. در خانه، فیلم های روان شناسی می بینیم و کتاب های روان شناسی می خوانیم. مادرم خیلی من و پدرم را حمایت کرده است. پدرم خیلی مهربان و نوع دوست است و بسیار به اطرافیان کمک می کند.

در ادامه، مجید اخشابی، استاد دانشگاه پیام نور، بیان داشت: دکتر صفاری نیا یک شخصیت موقر،متین و عزیز و نماد و تجلی همدلی است. آن چه آموخته است در رفتار و شخصیتش پیداست. در تمام مدت این دوستی، یک لحظه خارج از کنترل او را ندیدم. تسلط احساس و عقل همیشه در بهترین توازن در او محسوس است. همیشه آرامش، وقار و سنگینی در رفتار و کردارش موج می زند.

در ادامه، زهره عزیزی، طرح واره درمانگر، اظهار داشت: من اینجا از جایگاه شاگردی می خواهم صحبت کنم که سال ها گشت و دکتر صفاری نیا را کشف کرد. من شیدای روان شناسی اجتماعی بودم اما این رشته در ایران وجود نداشت. بعدا که موفق شدم که در کلاس های روان شناسی اجتماعی دکتر صفاری نیا شرکت کنم، متوجه شدم چه کلاس عجیب و جالبی است. معلم، بخشی از فرایند یاددهی است. استاد بخشی از علم است. دکتر صفاری نیا به شدت جذاب درس می داد. من یک هفته برای کلاس های او انتظار می کشیدم. وی با حضورش در رسانه ها و محافل علمی، روان شناسی اجتماعی را به متن جامعه آورد. او نشان داد می توان علم را به متن جامعه آورد. وی به ما یاد داد که عاشقانه فعالیت کنیم.

در ادامه، مجید صفاری نیا ابراز داشت: از خانه اندیشمندان علوم انسانی برای برپایی این مراسم تشکر می کنم. کتابی را در سال ۲۰۱۸ در حوزه روان شناسی اجتماعی نوشته اند تحت عنوان روان شناسی اجتماعی زیستن. بخش اول، نگاه های فلسفی را می گوید. یک رویکرد به خوشبختی به معنای شادی وجود دارد و نگاه دوم، نگاه معناداری به زندگی است. خودکنترلی با معناداری ارتباط دارد. خودتنظیمی با معنی داری رابطه دارد و عزت نفس با شادی. ما امروز مرگ های ناشی از ناامیدی داریم. من احساس بدبختی نمی کنم اما احساس خوشحالی نمی کنم. من فکر می کنم این غمگینی اجتماعی یک نوع واکنش سالم به شرایط ناسالم اجتماعی است.