به گزارش روابط عمومی خانه اندیشمندان علوم انسانی، آیین نکوداشت "دکتر ولی الله انصاری" به همت گروه حقوق خانه اندیشمندان علوم انسانی و انجمن حقوق‌شناسی و موسسه حقوق و هنر با همکاری موسسه حقوقی سراداد، موسسه مطالعاتی بشیریه، انجمن علمی حقوق اداری ایران، انجمن علمی حقوق اساسی ایران و انجمن علمی حقوق کار و تامین اجتماعی ایران، روز شنبه ۶ آذر ۱۴۰۴ در موسسه مطالعاتی بشیریه برگزار شد. سپیده دوست محمدی اجرای این مراسم را برعهده داشت. خلاصه ای از گزارش این نشست در ادامه می آید.

در ابتدا، بهشید ارفع نیا، استاد اسبق دانشگاه های آزاد و شهید بهشتی، اظهار داشت: من دو همکاری طولانی مدت در دانشگاه های شهید بهشتی و آزاد تهران مرکز را با دکتر انصاری داشته ام. دکتر انصاری در شاهین دژ آذربایجان غربی به دنیا آمده است و سپس مقاطع تحصیلی اش را با شاگرد اولی به پایان رسانده است. از سال ۱۳۴۹ به عضویت هیئت علمی دانشگاه ملی آن زمان درآمدند و من هم دو سال بعد با وی همکار شدم. تا سال ۱۳۵۹ آن جا بودند و بعدا در دانشگاه های تهران، آزاد، پلیس و تربیت مدرس تدریس کردند. من افتخار می کنم که قریب به ۲۲ سال با او همکار بودم. امیدوارم دکتر انصاری همواره در سلامت و تندرستی باشد و همچنان به کار تدریس و تحقیق ادامه دهند.

در ادامه، علی دشتی، استاد دانشگاه آزاد اسلامی، ابراز داشت: من به جلسات نکوداشت علاقه دارم چون فرصتی است که از اساتید گرانقدر تقدیر کنیم و یکی از اساتیدی که بر گردن ما حق دارند، دکتر انصاری است. امروزه دیگر فرصتی نیست که افراد علامه شوند اما دکتر انصاری علاوه بر حوزه تخصصی خود، در سایر حوزه ها هم حرفی برای گفتن دارند. خصوصیت مهم دکتر انصاری، آزادمردی است. در حوزه حقوق باید به سختی انسان های آزاده را پیدا کنید. ما متاسفانه در حقوق یاد می گیریم زیاد محافظه کار باشیم. من به رسم شاگردی، از استاد انصاری تشکر می کنم.

در ادامه، مسیح بهنیا، استاد دانشگاه آزاد اسلامی، بیان داشت: از خانه اندیشمندان علوم انسانی به واسطه برپایی این مراسم تشکر می کنم. وقتی تاریخچه حقوق عمومی و اداری را در نظر بگیریم، اولین کتاب حقوق اداری ایران، دست نوشته های دکتر کریم سنجابی بود. بعد از آن کتاب دکتر عبدالحمید ابوالحمد را داشتیم. در اوایل دهه ۷۰، کتاب دکتر طباطبائی موتمنی چاپ شد و در سال 74، کتاب کلیات حقوق اداری دکتر انصاری منتشر شد. ما یک نسل اول از حقوق اداری داشتیم که در حقیقت دکتر انصاری بازمانده نسل اول هستند. چون اسم کلیات روی کتاب دکتر انصاری بوده است، گاهی اوقات مورد کم لطفی قرار گرفته است در حالی که این کتاب ها همچنان از کتاب های مهم حوزه حقوق اداری هستند. به حق دکتر انصاری از چهره های ماندگار حقوق اداری ایران هستند.

در ادامه، احسان آقا محمدآقایی، استاد دانشگاه آزاد اسلامی، اظهار داشت: دکتر انصاری در حوزه حقوق عمومی و به ویژه حقوق اداری صاحب نظر و اندیشه هستند اما در علوم جنایی هم دید عالمانه و علمی دارند. او جزء نادر کسانی است که از دیرباز حقوق را به صورت یک علم دیده اند. شاید می توان به عنوان پواروی حقوق از دکتر انصاری یاد کرد. من افتخار داشتم که چند سالی را در دانشگاه آزاد تهران شمال در خدمت استاد باشم.

در ادامه، اسدالله یاوری، استاد دانشگاه شهید بهشتی، ابراز داشت: من به نمایندگی از دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی که استاد انصاری سال ها در آن جا حضور داشته اند، برای قدردانی خدمت رسیده ام. لازم می دانم از برگزارکنندگان این برنامه تشکر کنم. متاسفانه سنت قدردانی از بزرگان عرصه علم و دانش در این سال ها در حاشیه قرار گرفته است و ما باید ارزش و جایگاه بزرگان را قدر بدانیم. امید است در آینده هم این گونه نکوداشت ها و قدردانی ها ادامه پیدا کند. همه باید قدردان کسانی باشیم که عمرشان را در حوزه علم و دانش گذاشته اند.

در ادامه، تهمورث بشیریه، استاد دانشگاه علامه طباطبائی، بیان داشت: این جلسات در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می شد اما متاسفانه به معنای واقعی کلمه، در آن را تخته کردند. در آن جا می توانستیم میزبان مهمانان بیشتری باشیم. قشری که دور هم جمع شدیم، توقع چندانی از هم نداریم. توقعاتمان در این حد است که به همدیگر احترام گذاریم، با لب خندان و چشم براق همدیگر را ببینیم اما متاسفانه در خیلی از موارد دیده می شود که همین توقعات اندک را هم نمی توانیم برآورده کنیم اما استاد انصاری استادی است که در برآورده کردن این توقعات ذره ای دریغ نمی کند. او در کلاس یک حال خوب را ارزانی می کرد. ما یک استاد حقوق اداری داشتیم که روابطش با دانشجویانش اداری نبود بلکه انسانی بود، به همین دلیل است که یاد او در ذهن دانشجویانش مانده است.

در پایان، ولی الله انصاری اظهار داشت: از همه دوستانی که این مجلس را ترتیب دادند، تشکر می کنم. در زمانی که فرهنگ را لگد می زنند، عده ای خانه اندیشمندان را می بندند اما مگر می شود علم را بست؟ فرهنگ زیربنای همه چیز است. ایران یک کشور فرهنگی است. اگر ایران زنده مانده است، به خاطر فرهنگش بوده است. زبان وسیله فرهنگ است. فرهنگ، تعطیل پذیر نیست و هیچ قدرتی نمی تواند آن را تعطیل کند. این جلسه در نگاه اول برای من است، اما در اصل برای فرهنگ است. قدرت فرهنگ بالاترین قدرت است. من یکی از عناصر کوچک این فرهنگ هستم.